کارگر ایرانی؛
بیدفاع، بدون بیمه، بدون امنیت شغلی، اجتماعی و عملا خارج از مدار حقوق شهروندی
حق شهروندی کارگر ایرانی به شکل مستمر و سیستماتیک توسط کارفرمایان به همت و کمک قوانین دولت جمهوری اسلامی ایران نقض میشود.
آمار دقیقی از جمعیت کارگری، یا به بیان دیگر، نیروی کار شاغل در بخش صنعت، خدمات، کشاورزی و… در ایران وجود ندارد. آمارهای منتشرشده از سوی سازمان تأمین اجتماعی هم بر اساس شمار کارگران شاغل دارای بیمه، تهیه و تنظیم شده است.
این در حالی است که کارفرمایان هم لیست بیمههای کارگری را صرفا بر طبق اظهارات شخصی خود و به نیابت از کارگران به سازمان تأمین اجتماعی ارائه میدهند و پس از پرداخت حق بیمه توسط کارفرما، این لیست در اکثر موارد از سوی این سازمان بازنگری یا راستیآزمایی نمیشود
بر اساس گزارشها و شواهد موجود، شمار زیادی از نیروی کار در ایران به دلیل عدم امنیت اجتماعی، عدم امنیت شغلی، فقر، تورم و بیکاری گسترده در کشور به ناچار به شرایط کاری بدون پرداخت حق بیمه تن میدهند.
این در حالی است که اصلاحیه ماده ۵ قانون بیمههای اجتماعی کار گران ساختمانی، مصوب ۱۶ آذر ۱۳۹۳ هم منابع کافی برای بیمه کارگران ساختمانی در اختیار سازمان تأمین اجتماعی قرار نداده است و به همین دلیل در طول سالهای گذشته بسیاری از کارگران شاغل در حوزه ساختمانسازی از حق برخورداری از بیمه محروم ماندهاند.
آماری دال بر عدم امنیت شغلی: در سال گذشته حداقل روزانه 2 مورد مرگ کارگر ساختمانی داشته ایم!!!؟
مواد نقض شده براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر:
ماده 3: حق امنیت اجتماعی و زندگی
ماده۸: رعایت حقوق انسانی توسط قانون
ماده۲۲: حق امنیت اجتماعی فرهنگی مالی
ماده۲۳: حق امنیت کار
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کار و کارگر