کولبران جان می دهند و آبرو می خرند.
با کفش هائی از جنس آهن راهی مسیر پر پیچ و خم کوهستانهای مرزی کشور میشوند و قدم در جاده های مرگ می گذارند تا معیشت خود و خانواده شان را با اندک در آمد این کار فراهم آوردند که با توجه به وضعیت اقتصادی و تحریم‌های کنونی ایران فقط این مرزنشینان و ساکنین روستاهای لب مرزنیستند که بدین شیوه کسب درآمد می کنند بلکه بسیارند شهرنشینانی که بخاطر وضعیت سخت معیشتی و اقتصادی ( اجاره بهای مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت،درمان و …. ) جان بر دوش کار می کنند، افراد تحصیل‌کرده با مدارک تحصیلی ارشد و دکتری هم در جمع آنهایند، ورزشکاران ملی‌پوش و قهرمانان المپیاد های جهانی هم، که اگر از سوی متولیان ومسئولان امر حمایت می‌شدند ناچار نبودند جان بر کف دست بگیرند و به راه مرگ روانه شوند بله :
هیچ کولبری دوست نداشته و ندارد کولبری کند اگر، غم نان بگذارد.
یاد آور میشویم: کولبران عمدتا در مناطق آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و سیستان و بلوچستان هستند و دولت جمهوری اسلامی ایران بصورت تعمدی و با سیاستی خاص از لحاظ اقتصادی ، اجتماعی ، آموزشی و …. سعی در محروم نگه داشتن آن مناطق داشته و دارد که این رویکرد عاملی است برای نبود امکانات شغلی و شرایط درآمد زایی مناسب .
و این چنین است که جان کولبران نه فقط در معرض حوادث و بلایای طبیعی مثل برف، بوران و سقوط بهمن است بلکه از شدت سرما سکته می کنند، به دره ها پرت می شوند، گاه انفجار مین بجا مانده جانشان را می گیرد و یا عضوی از اعضای بدنشان را، اما سرمنشاء همۀ این تهدیدات نیروهای سپاه، امنیتی و مرزبانانند که جان و مال و اسب‌هایشان را می‌گیرند و می برند می کُشند .
بر اساس آمار ثبت شده درسال٢٠١٩ میلادی، دستکم٢۵٢ کولبر و کاسبکار کُرد در مرزها و جادەهای کردستان قربانی شدەاند، یعنی ٧۶ نفر کُشته و١٧۶ تن زخمی.
و این کولبر کُشی همچنان ادامه دارد بطوریکه در ابتدای خرداد ماه سال جاری، نیروهای سپاه در پایگاه مرزی بیتوش از توابع سردشت گروهی از کولبران را هدف شلیک مستقیم قرار دادند که درجریان این حمله آقایان منصور اسماعیلی۳۰ ساله و بختیار قادریان۲۳ ساله مورد هدف قرار گرفته و بشدت زخمی شدند، چهارم خرداد نیز باردیگر نیروهای مسلح ایران در ارتفاعات مرزی ارومیه بسوی دسته ای از کولبران آتش گشودند و کولبر جوان، ارسلان احمدی را کُشته و دو برادر به نامهای توران و رودان احمدی را نیز به شدت مجروح ساختند. این در حالی آقای حسین ذوالفقاری معاون سیاسی و امنیتی وزارت کشور می گوید: ما دیگر چیزی به نام کولبر نداریم وآنان را در ردۀ قاچاقچیان قرار می دهد که، آمار قاچاق کالاهای اساسی و مصرفی وارد شده از طریق مرز گمرگ به داخل کشور، بسیار بیشتر از چند قلم کالائی است که توسط کولبران وارد خاک ایران می‌شود، فساد مالی در پیش گرفته شده در میان مسئولان دولت جمهوری اسلامی ایران و غارت منابع طبیعی و ثروت‌های ایران توسط دولتمردان و سپاهیان و مانورها و جریانات خارج از مرز که باعث فلج شدن بیش از بیش اقتصاد ایران شده است از جمله عوامل آشکاری است که وضعیت زندگی و معیشتی شهروندان ایرانی وبخصوص کولبران را دچار تنگناهای فراوان کرده است.
با نگاهی به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و بویژه بند یک از اصل۴۳ آنکه بر تامین نیازهای اساسی؛ مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده را برای همه را تاکید می کند و با استناد به ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر مبتنی بر حق برخورداری همگان از استانداردهای مورد قبول برای زندگی و تامین نیازهای اولیه، تامین اجتماعی و خدمات اجتماعی در زمان بیکاری و بیوگی و سالمندی، بیماری و حق برخورداری همه مادران وکودکان از حمایت اجتماعی است، ما بار دیگر وظایف دولتمردان جمهوری اسلامی ایران را در قبال حقوق شهروندان یاد آور می شویم.
1289
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی ایالت هامبورگ
