منی که « من » نیستم، جنس سوم!؟
به زبان شناسنامه، نامش مردانه است که آن را دوست ندارد، این اسم با تمام افکارش فاصله ای بسیاردارد، به زبان قانون نیز تنها زن و مرد موجودیت دارند، پس در عالم واقعیت او کیست؟ چیست؟
از نظر و دیدگاه جامعه هم تنها گرایش میان دو غیرهم‌جنس وجود دارد و سایر از این مدار را « منحرفان اجتماعی » می نامند، مسئولان دولتی، حقوقی، کنش‌ها و واکنش‌های آنها، آمارها و لوایح حمایتی در نظام موجود نیز نه تنها اندیشه او به رسمیت شناخته نمی شود بلکه در مقابل او وسایر همفکرانش از جمله همجنسگرایان، فقط سکوت مطلق حکم فرماست.
هیچ آمار دقیقی از تعداد تراجنس های ایران وجود ندارد.
اما بر اساس آمار رسمی حدود ۳۰۰ هزار نفر در کشور متقاضی تغییر جنسیت هستند که طبق آمار غیررسمی فراتر از این تعداد گزارش می شود.
آیا مشکلات ترنس های ایران با قانون و « فتوای تغییر جنسیت » تمام می شود؟ خیر
که از آن جمله اند: عدم فرهنگ سازی برای پذیرش تراجنسی ها در خانواده و جامعه، فقدان همایش های پزشکی وبرنامه های آموزشی در مدارس و دانشگاه ها و…
متاسفانه معدود برنامه های انجام شده هم به دلایل مختلف در بردارنده بار علمی و شناخت لازم بمنظور انتقل آن به جامعه نبوده است و کماکان تراجنسی، بعنوان یک تابوی جنسی شمرده می شود که نمیتوان به راحتی درباره آن صحبت کرد زیرا:
فرهنگ مردم که عموما تحت تأثیر تعالیم دینی است و بنا براین باور می گویند: چون فیزیک بدنی شما مردانه است، الزاما باید رفتار، گفتار، کردار و ایفای نقش شما هم مردانه باشد در غیر اینصورت شما باید اندام فیزیکی خود را تغییر دهید و یا هویت جدید (دلخواه) خود را نادیده بگیرید. لاجرم افراد به عمل جراحی سوق داده داده شده و در جهت تغیرجنسیت خویش بوسیله عمل جراحی اقدام می کنند که خود مشکلی است بسار بزرگتر از مشکل اولیه :
۱- تشخیص اولیه: در ایران امروز هیچ مرکز یا گروه تخصصی برای تشخیص تراجنسی وجود ندارد و در موارد بسیار پزشک معالج بعلت کمبود اطلاعات و عدم آشنایی با موضوع، به شیوه های گوناگون سعی بر ماندن فرد در جنسیت حاضرمی نماید.
۲- هزینه تغییر جنسیت:پرداخت مبلغ درخواستی توسط جراح، برای بسیاری از افراد داوطلب غیر ممکن است زیرا ترنس ها بطور معمول از جامعه و حتی خانواده طرد شده، از هیچگونه کمک برای پرداخت این هزینه هنگفت برخورداد نیستند.
۳-تغییر مدارک هویت: برای دریافت این مدارک مهم لازم است یک پروسه طولانی و خسته کننده را در تمام ادارات و سازمانها طی کنند تا مدارک شناسایی و تحصیلی آنان تغییر یابد، لازم است یاد آور ش.یم که طی این مدت نسبتا طولانی و پر هزینه، فرد نه می تواند با مدارک شناسایی قبلی خود کارهای مورد نیاز را انجام دهد و نه دارای مدرک هویتی جدید است.
۴ . و از همه مهمتر: اجتماع پذیرای وی با هویت جدید نیست.
به یاد داشته باشیم که: همه انسانها، صرفنظر از اینکه چه کسانی هستند و یا در کدام سرزمین زندگی میکنند، از حقوق ذاتی، برابر و آزادی های مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر برخور دارند و همه دولتها، صرف نظر از سازوکارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود، وظیفه قانونی دارند تا حقوق بشر را برای همگان به ارمغان بیاورند، لذا ما فعالان حقوق بشر با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص مواد ۱. حق برابری ۲ . عدم تبعیض ۳: حق حیات و امنیت زندگی برای همه ، و همچنین اهداف هفده گانه سند 2030 سازمان یونسکو به ویژه ،هدف۱۰: ( کاهش نابرابری در درون و میان کشورها) و هدف ۱۶: (ارتقای جوامع صلح‌آمیز و فراگیر برای توسعه پایا، فراهم کردن دسترسی به عدالت برای همه و ساخت موسسات کارآ، قابل اعتماد برای همه و در همه سطوح )
ما خواستار رسیدگی به حقوق ذاتی، رفاهی، اجتماعی، درمانی و شرایط تراجنسها در ایران هستیم.
1143
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی زااکسن-آنهالت
