اطلاعیه 857 کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان

هشدار :  طفولیت کودکانمان هر ثانیه ربوده  می شود ،

در حالیکه کودکان ما قدرت گرفتن حق خود را ندارند.

برمبنای گزارش “کودکان را نجات دهید” سازمان خیریه جهانی، که در آستانه روز جهانی کودک انتشار یافته است، ایران در بین   ۱۷۲کشور،  رده ۸۰ «کودکی‌های دزدیده » شده را دارد.

جمعیتی شامل: کودکان کار، کودکان بی هویت، کودکان بیوه، کودکان بی سرپرست، کودکان خیابانی، کودکان طلاق، کودکان کارتن خواب، کودک همسری، کودکان مجرم از زندان تا اعدام، کودکانی که مورد بهره کشی  نظامی اند، کودکان بد سرپرست، کودکان تجاوز، معتاد و ….. که کودکان کار در صف اول قرارد دارند و هیچ سازمان، اداره و نهادی آنان را به رسمیت نمی شناسد.

فعالان حقوق کودک:  کودکان کار و خیابان از کمک های درمانی محرومند و وزارت بهداشت نیز تا کنون اقدامی در مورد حمایت از وضعیت درمان و بهداشت آنان نکرده است.

فرماندار تهران از جمع‌آوری ۳۰۰۰ کودک از سطح شهر خبر میدهد اما برای این تصمیم برنامه مشخصی وجود ندارد یا مجرم‌ میشوند یا تنبیه. این کودکان مجرمند چون مخل مبلمان ودکوراسیون شهر شناخته شده اند، در حالی که باید مسئولین امربه این پرسش پاسخ دهند که: چرا آنها در خیابان هستند؟ ۹۰درصد آنان،  بچه‌های کار و خیابان هستند، یعنی کودکانی که تحت شرایط تبعیض آمیز اقتصادی و برای تاُمین معاش خود و خانواده به خیابان ها رانده شده‌اند، کودکانی که به جای تحصیل و تفریح در شرایطی سخت و غیرانسانی کار می‌کنند، کودکانی که نخستین قربانیان تنگناهای اقتصادی در کشورند، بچه‌های مناطق محروم درحاشیه‌‌ و اطراف شهر های بزرگ، که جملگی محصول رانده شدن مردم از چرخه توسعه اقصاد کشورند.

آیا در پی تحویل این کودکان به بهزیستی با کمک نیروی انتظامی یا ماموران شهرداری، به هزینه های روحی و روانی وارده بر این عزیزان اندیشیده اید؟ آیا این‌گونه اقدام‌ها، علت اصلی دستفروشی یا کار در خیابان را از بین خواهد ‌برد؟

دولت ایران با امضای کنوانسیون حقوق کودک در سال ۱۳۷۰، به جرگۀ متعهدان مفاد آن پیوسته است اما برغم این تعهد بین المللی دولت ایران هنوز هم در بسیاری از مواد کنوانسیون و در نحوه اجرای آن، با این قانون فاصله دارد و این در حالی است که قریب نیمی از جمعیت کشور در زیر سن کودکی قرار دارند ولی همچنان جایگاه کودکان ایران از ابعاد مختلف نامشخص است.

مروری کوتاه بر تعریف کودک در دولت جمهوری اسلامی ایران و در ادبیات مختلف قانونی، شرعی، سیاسی و اجتماعی :

براساس تعهدی که دولت به کنوانسیون‌های بین‌ا‌لملل داده است این تعریف پذیرفته شده است که کودک شامل کلیه افراد تابعه‌ای است که در فاصله سنی بین صفر تا ۱۸ سالگی قرار دارند  اما :

 از نظر قانون کار، کودک شامل کلیه افرادی است که زیر ۱۵ سال تمام قرار داشته و هیچ کارفرمایی حق بکارگیری آنان را ندارد. 

از منظر قانون استخدام کشوری که شامل نیروی کار در بخش دولتی است، افراد زیر ۱۸ سال بدلیل قرار گرفتن در سن تحصیل و به تعبیری کودکی از اشتغال منع شده‌اند. 

از زاویه شرعی و فقهی، افراد صغیر  به دختران زیر سن ۹ سالگی و به پسران زیر سن ۱۴ سال گفته میشود که آنهم مبتنی بر تلقی سنتی از کودکی و نگرش بیولوژیک از آنان است.

 از نظر سیاسی، افراد  زیر ۱۶ سال بدلیل عدم بلوغ سنی  نمی‌توانند در انتخابات سیاسی کشور شرکت کرده و رای دهند.

از نظر قانون تامین اجتماعی دختران تا ۲۵ سالگی و پسران تا ۱۸ سالگی اگر بصورت مجرد، در خانه پدر و تحت پوشش بیمه  باشند می توانند از خدمات بیمه‌ای و درمانی بهره‌مند شوند.

از منظر نظام آمارگیری کشور نیز افراد زیرسن ۱۰ سال کودک معرفی شده و در مورد وضعیت اشتغال، افراد بالای ۱۰ سال از زمره کودکان خارج شده است.!!

فعالین حقوق کودک این کمیته ضمن محکوم شمردن این چند گانگی در تدوین قوانین کشوری، اجرای فوری پروتکل اختیاری حقوق کودک درمورد فروش کودکان، روسپیگری و هرزه نگاری کودک و کلیه مواد کنوانسیون حقوق کودک را خواستار، و بار دیگر تعهد دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به اجرای آن  را یاد آور میشوند.

857

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان