ماده 2 اعلامیه منع خشونت علیه زنان
تعبیر خشونت علیه زنان باید شامل موارد زیر، اما نه محدود به این موارد، باشد:
(1) خشونت جسمی، جنسی و روانی که در خانواده اتفاق می افتد، از جمله کتک زدن، آزار جنسی دختربچه ها در خانه، خشونت مربوط به جهیزیه، تجاوز توسط شوهر، ختنه زنان و دیگر رسوم عملی که به زنان آسیب می رساند، خشونت در رابطه بدون ازدواج و خشونت مربوط به استثمار زنان،
(2) خشونت جسمی، جنسی و روانی که در حوزه زندگی جمعی و اجتماع اتفاق می افتد، از جمله تجاوز، سوء استفاده جنسی، آزار جنسی و ارعاب در محیط کار، در مراکز آموزشی و جاهای دیگر، قاچاق زنان و تن فروشی اجباری،
(3) خشونت جسمی، جنسی و روانی، در هر جایی، که توسط دولت انجام شود یا نادیده گرفته شود.
اهانت به زنان، اهانت به انسانیت است
خشونت علیه زنان باید متوقف گردد
خشونت علیه زنان به صورت یک فرهنگ در جامعه ما رایج گردیده و متاسفانه بر خلاف اعلامیه حذف خشونت علیه زنان قطعنامه ١٠۴/۴٨ مجمع عمومی سازمان ملل متحد مصوبه ٢٣ فوریه ١٩٩۴ در قانون اساسی هیچگونه حمایت حقوقی از زنان نشده است و زنان هم برای رهائی از بی قانونی ها و به ویژه موارد زیر، به ناچار تنها راه نجات را در خودکشی و حتی بدترین نوع آن، خودسوزی می بینند.
1- ازدواج های اجباری
2- پوشش اجباری
3- تفکیک جنسیتی و ترک تحصیل اجباری
4- منع از حضور فعال در جامعه
5- عدم حق کفالت فرزندان خود
6- تجاوز به دختران و زنان در اجتماع و حتی در خانواده
7- تمکین اجباری زنان
8- و …
سکوت فعالان حقوق زنان در مقابل نابرابری ها و بی عدالتی ها، تسریع در نقض حقوق انسان است.
393
کانون دفاع از حقوق بشردر ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
