باز هم نقض حق شهروندی پیروان ادیان در ایران (بهاییان)
امروزه حقوق ذاتی و شهروندی، حفظ کرامت انسانی در ایران تبدیل به یک رویا شده است. حقوقی که از بدو تولد انسان به آنها محق میشود و دولتها موظف به احقاق آن و یا فراهم کردن بستری برای اجرای آن میباشند.
اما هربار از طرف مسئولین و دولتمردان یک رفتار جدید سر میزند گویی که جان، مال و حقوق مردم برای آنها اهمیت نداشته و ندارد. در این بین دگراندیشان مذهبی بخصوص بهاییان فشار و اجهاف بیشتری را متحمل میشوند.
آنها نه تنها در زمان حیات بلاتکلیف و در بازداشت و زندان به سر میبرند بلکه در زمان ممات هم امکان خاکسپاری در قبرستان عمومی و حتی مخصوص بهاییان را هم ندارند.
با وجود اینکه اعدام ده زن بهایی در28 خرداد سال 1362 در اذهان عمومی نقش بسته و فراموش نشده اما همچنان احکام ناعادلانه از حبس های طولانی مدت تا منع از تحصیل، تخریب منازل و محل کسب و کار و نبش قبر این شهروندان، همچنان ادامه دارد.
سال ۱۴۰۱، جامعه بهایی ایران سخت‌ترین سال را از لحاظ تعداد بازداشت شدگان در چند سال اخیر تجربه کرد. تنها در یک مورد از آن بیست و شش نفر از شهروندان بهائی از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب شیراز به ریاست محمود ساداتی به جرم دگراندیشی مذهبی به ۸۵ سال حبس تعزیری، ۲۴ سال تبعید به شهرهای مختلف در ایران، ابطال گذرنامه و ممنوعیت خروج از کشور محکوم شدند. اما همزمان با اعتراضات و خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی، بازداشت شهروندان بهایی هم به طور ناگهانی افزایش پیدا کرد و ده‌ها شهروند بهایی مانند هم‌وطنانشان راهی بازداشت‌گاه‌های جمهوری اسلامی ایران در شهرهای مختلف کشور شدند.هرچند که تعداد زیادی از بازداشت شدگان با عنوان عفو رهبری آزاد گردیدند اما همچنان بسیاری از شهروندان بهایی در زندان و بلاتکلیف یا در حال سپری کردن احکام ناعادلانه خود هستند.
در تازه‌ترین مورد، به دستور فردی به نام مسعود مومنی به شهروندان بهایی اجازه تدفین در آرامستان بهاییان که متعلق به خودشان است را نمیدهند و برای صدور مجوز دفن در این قبرستان از خانواده متوفی درخواست پول های سنگین میکند. در صورت عدم پرداخت آنها را به اجبار برای تدفین در محلهایی دور از مناطق مورد نظر وادار میکند.
عدم اجازه برگزاری مراسم ویژه سوگواری برای این شهروندان از سوی مسئولین، از دیگر مواردیست که شهروندان بهایی در زمان دغدار بودن با آن درگیر هستند.
۱۲ خرداد ۱۴۰۲، ماموران لباس شخصی ازبرگزاری مراسم دعاخوانی شماری از شهروندان بهائی در گلستان جاوید در تهران جلوگیری میکنند و به آنها اعلام میشود که حق ندارند در محل آرامستان بهائیان، مراسم دعاخوانی برگزار کنند.
لازم به ذکر است که فرد جان باخته بدون رضایت و اطلاع خانواده دفن شده است.همچنین در روزهای نخستین خردادماه 1402 پیکر دو شهروند بهایی به نام‌های طوبی اشراقی و مهوش محمودی، بعد از چند روز نگه داشتن در سردخانه، بدون رضایت خانواده و انجام مراسم مذهبی توسط ماموران در محل قبرهای دسته جمعی گورستان خاوران به خاک سپرده شدند.
با توجه به اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از جمله اصول ۱۲ ، ۱۳ ، ۱۴ ، ۱۹ و ۲۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیانگر اینست که تمامی شهروندان میبایست از حقوق برابر و قابل احترام برخوردار باشند، اما متاسفانه دولتمردان، حتی به قوانینی که خود آن را نگاشته‌اند پایبند نیستند.
ما فعالین حقوق بشر با استناد به اصول یادشده در قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی ایران و همچنین اعلامیه جهانی حقوق بشر از جمله ماده1: (آزادی و برابری)، ماده 2:(عدم تبعیض)، ماده6: (ارزش انسانی در همه جا)، ماده 18: ( حق آزادی عقیده ) و ماده 22: (حق امنیت اجتماعی) با محکوم نمودن عملکرد دولتمردان جمهوری اسلامی ایران بطور ویژه شهروندان بهایی، خواستار پایان دادن به هرگونه تبعیض، بیعدالتی شهروندان بهایی و دیگر پیروان ادیان و عقاید شده و محترم شمردن حقوق آنها را وظیفه دولتمردان چمهوری اسلامی ایران میدانیم.
1541
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
