۱. نامه های زندان
نویسنده: نسرین ستوده، در کشوری که شما ممکن است به جرم بی‌حجابی یا بدحجابی و یا مشروب خوردن یا شرکت در یک مهمانی مختلط، به جرم بهایی بودن، به جرم تغییر مذهب از مسلمان بودن به هر مذهب دیگری، به جرم کمونیست بودن، دگرباش بودن، یا هر بودنِ دیگری بازداشت شوید، من دو بار بازداشت شدم، و هر دو بار به خاطر انجام وظایف حرفه‌ای‌ام که وکالت بوده است. بار اول در شهریور ۱۳۸۹ پس از اعتراضات به تقلب در انتخابات ۱۳۸۸ و پذیرش وکالت معترضان بازداشت شدم. در آن پرونده ابتدا به یازده سال حبس محکوم شدم و سپس این حکم در دادگاه تجدیدنظر به شش سال تغییر کرد و پس از تحمل سه سال حبس، از زندان آزاد شدم. بار دوم در خرداد ۱۳۹۷، پس از دفاع از «دختران خیابان انقلاب» دستگیر شدم. پرونده‌ی سنگینی تشکیل شده بود، شاملِ هفت اتهام که یکی از آنان «تشویق به فساد و فحشا» از طریق وکالت دختران خیابان انقلاب بود. در زمستان ۱۳۹۶، شهر تهران و بسیاری از شهرهای دیگرِ ایران با پدیده‌ای جالب روبرو شدند؛ دختران جوان بالای سکوها می‌رفتند، روسری‌های اجباری را از سر بر می‌داشتند و در هوا تکان می‌دادند. ویدا موحد اولین دختری بود که در خیابان انقلاب، تقاطع وصال، روسری سفیدش را بر سر چوبی زد و در هوا تکان داد. بعد از او بسیاری از دختران دیگر در خیابان انقلاب که از خیابان‌های اصلی شهر است، این کار را تکرار کردند و سپس در خیابان‌های دیگر شهر و همچنین شهرهای دیگر ایران، این کار بارها و بارها تکرار شد. نام این دختران به خاطر اولین کنش‌هایی که در خیابان انقلاب رخ داد، دختران خیابان انقلاب شد. مجازات چنین عملی، مطابق قانونی که مورد اعتراض زنان بود، پنجاه هزار تومان جریمه بود که این نافرمانانِ مدنی حاضر به پرداخت آن بودند. اما آنها را به اتهام سنگینِ «تشویق به فساد و فحشا» دستگیر کردند که می‌توانست ده سال حبس به همراه داشته باشد. من به درخواست هریک از این زنان، وکالتشان را رایگان به عهده می‌گرفتم. در آن ماجرا، به همراه همکاران جوانِ دیگرم، وکیل چهار تن از آنان بودم. دستگاه قضایی که تحت تسلط کامل حکومت است، با آشفتگی تمام به برخی از آنان حکم به چهارصد هزار تومان جریمه داد و به برخی دیگر حکم به بیست سال حبس. شش ماه پس از این ماجرا، هیچ‌یک از آنان به دلیل برداشتن روسری‌هایشان در زندان نبودند. اما داستان من پس از آن پرونده‌ها و تقریباً در اتمام دفاعیاتم شروع شد.
۲. چشیدن طعم وقت
از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر با مقدمه و تصحیح دکتر شفیعی کدکنی است که در آن می‌توانید بسیاری از اقوال و سخنان و روایات و اشعار این عارف نامی قرن چهارم هجری را پیدا کنید.از قول شفیعی کدکنی چنین آمده است که این کتاب نه حالات و سخنان بوسعید و نه اسرار التوحید کتاب دیگری است که می‌توان آن را روایتی کهن و نویافته از مقامات ابوسعید ابوالخیر به شمار آورد؛ که تصور همگان تا کنون بر آن بود که بر اثر حوادث روزگار، اجزای آن از میان رفته است. کتاب حاضر گنجینه ارزشمندی از اقوال نویافته ابوسعید و حکایات مربوط به زندگی او و نیز داستان‌هایی که ابوسعید، در مجالس خویش نقل می‌کرده است. دکتر شفیعی کدکنی در مقدمه کتاب دکتر شفیعی کدکنی در مقدمه کتاب بیان می‌کند که ابوسعید ابوالخیر در انواع علوم صاحب کمالات و کرامت بود، به صورتی که حافظ سی‌هزار از ابیات عربی بود و در تفسیر و فقه و حدیث حظی وافر داشت و در عیوب نفس دیدن اقصی الغایت بود ودر فقر، فنا و تحمل شأنی عظیم داشت.
۳. الهه انتقام
اثر آیزاک آسیموف، دوباره داستان و قصه ای را که در جوانی شنیده بود به خاطر آورد، افسانه سیل و طوفانی که نسل بشریت فاسد و گناهکار را از روی زمین با گرد وفقط یک خانواده باقی گذاشت تا نسل جدیدی به وجود آورند. این بار سیل نبود، فقط نمسیس بشریت دوباره غرق در فساد و تباهی شده بود ونمسیس نظاره گر آن، کیفری مناسب و منفی برای این وضع بود، اینجا دیگر صحبت از طوفان و با چیزهایی به سادگی طوفان نبود. حتی اگر کسانی باقی می ماندند و فرار می کردند، به کجا امی توانستند پناه ببرند؟ علت آنکه او احساس غمگینی و تأسف نمی کرد این بود که بشریت دیگر نمی توانست با این وضع به حیات خود ادامه دهد و به آرامی در گرداب بد کرداربهایش غرف و نابود می شد.
۴. انقلاب
اثر هانا آرنت با ترجمه ی عزت الله فولادوند،. هانا آرِنْت در کتاب کوچک ولی قابل توجهِ خود به تحلیلی سیاسی از انقلاب سال ۱۹۵۶ مجارستان و ارتباط آن با ماهیت حکومتی شوروی [سابق] دست زده که بدون شک امروز نیز با توجه به تحولات سال های اخیر در شوروی [سابق] به رهبری گورباچف حایز اهمیت است. این کتاب به خواننده کمک می کند تا با نگریستن به برخی از وجوه سیاست شوروی در سی سال قبل با شناختی عمیق تر ـ و نه صرفا با تکیه به گزارش های خبریِ عمدتاسطحیِ ترجمه شده از مطبوعات غربی ـ به مقایسه ای ضروری پرداخته و به تحلیل واقع بینانه تری از سیر وقایع امروز شوروی دست یازد. مهم ترین وجهِ مورد تأکید هانا آرِنْت در تحلیل او از حکومت شوروی «بحران جانشینی» است. بی ثباتی ای که پس از درگذشت یک رهبر تا هنگام انتخاب و تثبیت رهبر بعدی رخ می دهد، به تدریج تبدیل به فرآیندی معمول در نظام سیاسی شوروی شده است.
۵. راستان،
نوشته ی آلبر کامو ترجمه دکتر ابوالفضل قاضی، آلبر کامو نخستین نویسنده‌ی زاده‌ی آفریقاست که جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. او نویسنده و فیلسوف فرانسوی‌تبار بود و از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین شخصیت‌های ادبی قرن بیستم جهان به شمار می‌رود. معمولاً کامو را با کتاب «بیگانه» و «افسانه سیزیف» به یاد می‌آورند. او در سال ۱۹۱۳ در الجزایر متولد شد. پدرش در جنگ جهانی اول کشته شد و مادرش به‌تنهایی دو کودکش را بزرگ کرد. این خانواده بسیار فقیر بود؛ به همین دلیل کامو مجبور شد پس از دبستان ترک تحصیل کند و شغلی برای خود بیابد. معلمش او را تشویق به ادامه‌ی تحصیل و شرکت در آزمون بورسیه کرد. او در آزمون پذیرفته شد و توانست رایگان در دبیرستان تحصیل کند. کامو زندگی سختی را گذراند. او فقر و رنج را به‌خوبی می‌فهمید و از انسان‌های ضعیف طرفداری می‌کرد. این امر در آثارش کاملاً هویداست.راستان نمایشنامهای در ژانر درام است که در پنج پرده روایت می‌شود. کامو در این نمایشنامه از واقعه‌ای تاریخی الهام گرفته و حتی نام شخصیت‌ها را تغییر نداده است. البته این موضوع به آن معنا نیست که تمام اتفاقاتی که در این نمایشنامه افتاده واقعی‌اند. داستان این نمایشنامه در سال ۱۹۰۵ در روسیه اتفاق می‌افتد. در آن زمان، روسیه روزگار پرآشوبی را می‌گذراند و انقلابی در حال شکل‌گیری بود. گروهی از انقلابیون روسی تصمیم گرفتند دوک بزرگ سرژ را که نمادی از استبداد و خشونت حکومت تزاری است ترور کنند. در روز موعود، دوک به همراه دو کودکش در محلی حاضر می‌شود که قرار است قتلگاه او باشد. بحثی میان انقلابیون شکل می‌گیرد. عده‌ای عقیده دارند نباید او را جلوی کودکانش بکشند و عده‌ای موافق نیستند.
۶. آیین سخنرانی
نویسنده: دیل کارنگی، سخنرانی در جمع کاری سخت و پراسترس است که با تمرین و تکرار می‌توان به آن تسلط یافت. اغلب افراد موفق و سرشناس در دنیا، سخنرانان ماهر و تاثیرگذاری هستند که جمعیت زیادی با اشتیاق به صحبت‌های آنان گوش می‌دهند. توانایی صحبت کردن در جمع نیز مانند هر مهارت دیگر خدادادی نیست و می‌توان آن را با رعایت اصول و تمرین تکنیک‌های گوناگون به دست آورد. دیل کارنگی در کتاب آیین سخنرانی هر آنچه برای یک سخنرانی حرفه‌ای و اثربخش مورد نیاز است را به شما می‌آموزد.
۷. آوازخوان طاس
نویسنده: اوژن یونسکو مترجم: محمدتقی غیاثی، آوازخوان طاس نمایشنامهای است که بیش از چهارده سال به‌روی صحنه ماند! هدف یونسکو در این نمایشنامه، بازنمودن قهقرای آدمی به علت ازدست نهادن اصالت و تشبه به دیگران است. بهترین نمودار این قهقرا، فرسودگی زبان محاوره و ابتذال گفت‌وگوهاست، چراکه به‌عقیده او، فرسودگی زبان حکایت‌گر فرسایش اندیشه است: همه می‌کوشند که مثل دیگران سخن بگویند. این است که دیگر کسی نمی‌اندیشد.
۸. کتاب ” تصنیف های عارف “
نوشته “ارشد تهماسبی”نگارنده در درآمد کتاب می نویسد:«نگارش تصنیف‌های عارف در این کتاب به‌گونه ای انجام گرفته است که تلفیق ملودی با تمامی بندهای شعر تصنیف امکان پذیر باشد. مأخذ نگارنده در نگارش این کتاب دیوان عارف بوده که تمامی اشعار و بندهای مختلف تصنیف ها در آن ثبت شده است… شک نیست که نحوه ی خواندن یک تصنیف و چگونگی اجرای آن سلیقه ی آهنگساز است و نه خواننده. بنابراین صورت صحیح آن است که اگر به تفاوت های اجرایی تصنیفی اشاره می شود، تنظیم کننده ی آن مورد خطاب واقع شود، اما به دلیل آنکه نام خوانن …
۹ . برچیدن همه احزاب
نوشته “سیمون وی” ترجمه غلامعلی کشانی، سخنانی متفاوت در برابرمان قرار دارند، در برابر ما مردم فارس زبان و خاورمیانه که این روزها سفره‌ی فلاکت بشری جلوی چشمان‌مان پهن است؛ سفره‌ای نیز در مقابل مردمانِ سرزمین‌هایی از ترکستانِ چین و کشمیر گرفته تا مصر و آن‌طرف‌ترها تا آمریکای لاتین و آفریقا و آسیا؛ عرصه‌هایی تشنه برای صلح، نان، عدالت و معنا! فرصت را باید مغتنم شمرد و این سخنانِ متفاوت را به خود و همه شناساند؛ خوب و بدش را، درهم. و حتما همراه با سوا کردن، اگر “خوبی”هایی در آن باشد. در باره‌ی پدیده‌ی شگفت سیمون‌وی که در همه‌جهان ناشناخته‌مانده است –جز برای نُخبِگانی چون آلبر کامو، آندره مالرو، سیمون دو بوآر، تروتسکی، و …– خیلی کم می‌دانیم. “فرصت”ی برای شناختن این گونه‌های متفاوت بشری برای خودمان باقی نگذاشته‌ایم؛ بگذریم از فرصت‌هایی که “شبه‌مسئله‌ساز”ها از ما می‌دزدند. در این نوشته‌ها، فرصت پیدا می‌کنیم کمی بیشتر با او و با وجوه متفاوت عمل و فکر او آشنا شویم.
۱۰. ضد شورش و جنگ انقلابی
نوشته “خوزه مارتی” ترجمه: ن. و، خوزه مارتی رهبر جنبش استقلال کوبا در مبارزه با امپراتوری اسپانیا بود. مردم کوبا او را قهرمان ملی خود می‌نامند. خوزه مارتی در ۲۸ ژانویه ۱۸۵۳ به دنیا آمد و ۱۹ مه سال ۱۸۹۵ در ۴۲ سالگی در میدان نبرد با ارتش اسپانیا کشته شد. او شاعر، مقاله‌نویس، روزنامه‌نگار، مترجم، استاد، ناشر، فیلسوف، انقلابی و نظریه‌پرداز سیاسی بود و همواره تأکید می‌کرد که کشورهای آمریکای لاتین باید خصوصیات منحصربه‌فرد تاریخ و فرهنگ خودشان را بشناسند. خوزه مارتی گفته‌است: «وقتی یک انسان سیلی می‌خورد، باید همه انسان‌ها درد و سوزش آن را حس کنند.» با این که پدر و مادرش، دُن ماریانو مارتی (از والنسیا) و لئونور پرِز کابررا (از تنه ریسه) مهاجر اسپانیایی بودند، خوزه مارتی اعلام کرد که در برابر تجاوز اسپانیایی‌ها باید ایستاد و با آنها مبارزه کرد. برای او استعمارزدایی اهمیت بسیار داشت. در ۱۶ سالگی نخستین مقاله را برای روزنامه «ال دیابلو کوخئلو» نوشت. خوزه مارتی در این روزنامه از مردم کوبا خواست که زنجیر استعمار را پاره کنند. بعد از ان وی را دستگیر کردند. او از زندان برای مادرش نوشت: «مادر گریه نکن … گل از میان خارها سر می‌کشد.»
۱۱. پایان سیاست دینی در اندیشه های حسینعلی منتظری
نوشته “علی اصغر حقدار” دین و سیاست مفاهیمی هستند که در اثر نظریه‌پردازی‌های دانشمندان و متفکران در زمان‌های مختلف روابط گوناگونی را به خود دیده‌اند. این دو مفهوم گاه متداخل، گاهی متقارن و گاه نیز حالت متضاد نسبت به یکدیگر داشته‌اند. نسبت این تداخل، تقارن و تضاد را مطلقاً نمی‌توان به گروهی خاصی نسبت داد. چه بسا عالمان دینی که نظر به جدایی این امور از هم داشته و در مقابل فلاسفه سیاسی که امر را دائر بر اتحاد و این‌همانی دین و سیاست دانسته‌اند.
۱۲. خداحافظی با افسردگی
نوشته “معصومه تیموری” “سرطان خاموش” یا به نوعی همان” افسردگی یا سرماخوردگی روانی”یکی از شایع ترین بیماری های روان پزشکی است. خانواده و دوستان به افسردگی خود بیمار واکنش های متفاوتی نشان می دهند، مسلم است که همه دلسوزانه می خواهند به بهبودی فرد افسرده کمک کنند ولی متاسفانه در بسیاری از موارد به علت عدم آگاهی کافی، کمک های دلسوزانه انها به تشدید بیماری دامن می زند. برخی از اطرافیان با سرزنش یا نصیحت های مختلف از قبیل: به خودت بیا، تو باید قوی باشی، مشکل نداری، به خودت تلقین نکن،دارو لازم نداری، از این حالات و کسلی هات خسته شدیم سعی در ایجاد انگیزه و حرکت در فرد بیمار دارند..
