اطلاعیه ۱۴۷۴ نمایندگی منطقه جنوب آلمان با موضوع ” شعار استقلال، آزادی، خوابی که تعبیری نداشت “

” شعار استقلال، آزادی، خوابی که تعبیری نداشت “

با آغاز انقلاب اسلامی ۱۳۵۷فارغ از شکل و شیوه انقلاب اسلامی ایران که بیشتر حاصل شور و هیجانی بدون آگاهی و دانش بود، در نهایت دستاورد آن فقر، فلاکت و بدبختی برای مردم شد. این درس عبرتی برای تمام ایرانیان و حتی جهانیان بود تا به اهمیت آگاهی از حقوق ذاتی و شهروندی و تفکر، پیش از هر اقدام سرنوشت ساز، پی ببرند. قبل از انقلاب 57 مردم از دخالت قدرت های خارجی در اقتصاد و سیاست ایران به ستوه آمده بودند و با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی، در رویای کشوری آزاد و مستقل و موفق،بودند. جایی که بتوانند در سایه عدالت و پیشرفت، ایرانیان را به والاترین عرصه انسانیت برسانند.
شاید هیچ کسی از آن جماعت منقلب تصور آن را نداشت که همان روند قبل انقلاب باز هم ادامه یابد و امروز شاهد امضای قراردادهایی همچون ترکمنچای و بلکه بدتر از آن باشیم کمکهای ارزی، صادرات نفت و گاز با قیمت کم، تسلیحات، راهسازی، مسکن سازی، ساخت مدارس و بیمارستان های مجلل و رایگان در کشور های همسایه در حالی که مردم ایران در فقر و فلاکت غوطه ور هستند.
کشورهای افغانستان، پاکستان، یمن، عراق، لبنان، سوریه، روسیه و…از جمله کشورهایی هستند که با ایران قرارداد ، داد و ستد هایی دارند که سود حاصل، تنها حضور نیروهای شبه نظامی حزب الله لبنان، انصارالله، حزب‌الله سوریه، سپاه بدر، لشکر فاطمیون( افغانستانیهای شعیه مقیم ایران)،لشکر زینبیون (شیعیان پاکستانی مقیم ایران)، حشد الشعبی عراق، حوثی های یمن و … در ایران است وخیلی تاسف بار آن که تمامی هزینه های این شبه نظامیان بر عهده دولت جمهوری اسلامی ایران و از جیب مردم است.
قراردادهای دو سر باخت همچنان ادامه دارد و جدید ترین آن که تبعات بسیار بدتری هم دارند قرار داد ۲۵ ساله ایران و چین و قرارداد ۲۰ ساله ایران و روسیه است.
در قرارداد همکاری ۲۵ساله با چین با توجه به اخبارهای منتشر شده از سوی نمایندگان معترض مجلس شورای اسلامی به سند همکاری ایران و چین، همچنین اخبارهای منتشر شده از طرف کشور چین در خصوص موضوع این قرارداد چنین برآورد میشود که این سند، زیرساختهای نظامی، امنیتی، فرهنگی و قضایی داشته و ابعاد محرمانه و پنهان آن، راه را برای دست اندازی به منابع گاز و نفت ایران و منابع طبیعی، بسیار هموار میکند. مجله پترولیوم، نشریه تخصصی نفت و گاز انگلیس، اخیرا در خبری مدعی شد که ۵۰۰۰ نیروی امنیتی چینی به ایران خواهد آمد تا امنیت کارکنان چینی را در پروژه های نفت و گاز ایران، حفظ کنند.
قرارداد ایران و روسیه که ۲۰ سال قبل در دولت محمد خاتمی امضا شد و اکنون با درخواست روسیه قرار است این قرارداد ۲۰ ساله دوباره در دولت رئیسی تمدید شود. متن این قرارداد همچون قرارداد با چین مسکوت مانده است اما با استناد به قرارداد قبلی میتوان آن را مشابه قرارداد چین دانست
اصل هفتاد و هفتم (عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقت‌نامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.) از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اصل یکصد و پنجاه و سوم (هر گونه قرارداد که موجب سلطه بیگانه بر منابع طبیعی و اقتصادی، فرهنگ، ارتش و دیگر شئون کشور گردد ممنوع است.) با توجه به نقض صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران سوالات بسیاری مطرح است که جایگاه و منفعت ایران در این قراردادها به چه صورت است؟ پول های حاصل از درآمد این اسناد صرف کجا خواهد شد؟
با توجه به تاکید و حمایت دولت و رهبر ازاین اسناد همکاری، سبد غذایی خانوار ایرانی دستخوش چه تغییراتی خواهد شد؟و اینکه شرایط اقتصادی بیمار ایران آیا با اجرای این اسناد دگرگون خواهد شد؟
بنابراین با وجود شرایط بد اقتصادی مردم، بدیهیست که تمامی کارگران و پیمانکاران ایرانی در مناطق آزاد شمال و جنوب کشور، کار خود را از دست میدهند و کارگران چینی و روسی جایگزین آنها خواهند شد، همانطور که با اجاره دریای عمان و خلیج فارس برای صید ماهی به چین، راه درآمد زایی و کسب و کار صیادان و اهالی آن منطقه را به کلی مختل کردند.
از آنجاییکه دولت برای وضعیت وخیم مردم ارزش و اهمیتی قائل نیست و هرگاه مردم بر عملکرد دولت و رهبر اعتراضی داشته اند با سرکوب، کشتار، زندان و شکنجه مواجه شده اند، پر واضح است که با این پنهان کاری ها هر روز عرصه بر مردم تنگ تر، سفره آنان کوچکتر، تورم بالاتر، فرار مغز ها و مهاجرت بیشتر و زندان های ایران شلوغ تر از قبل خواهد شد
ما فعالین حقوق بشر، با استناد به ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات و امنیت)، ماده 6: (ارزش انسانی در همه جا)، ماده 21: (حق دموکراسی )، ضمن رد اینگونه قراردادها، دولت جمهوری اسلامی ایران را ملزم به احقاق حق و عدالت برای ملت و اجرای دموکراسی می دانیم.