چشمانت را میگیرم، تا شاید جرعهای آب به تو ببخشم!!!؟
در سایه عدم مدیریت، برنامه ریزی و توسعه صحیح در خصوص منابع زیست محیطی، بیابان‌ها گسترش یافته، زمین‌های بسیاری خشک و قابل زراعت نسیتند. استفاده بی رویه از آبهای سطحی و زیر زمینی، حفر چاه های غیر مجاز و بی رویه و صادرات آب به کشور های همسایه با وجود کم آبی در ایران و در اصل بی تدبیری مسئولان دولت جمهوری اسلامی ایران مزید بر علت شده است .
امروزه مردم، در تلاشند تا راهی برای بقای خود و فرزندانشان بیابند اما نه تنها مسئولین برای گریز از این معضل برنامه و ایده ای نداشته اند بلکه برای جلوگیری از خواسته ها و اعتراض مردم طبق روال سرکوب را پیشه کرده وعدالت، حقوق شهروندی و اجتماعی از آنها گرفته شده است.
آنگاه که فعالان محیط زیست، فریاد میزدند فاجعه‌ای هولناک در کمین ایران است، دولتمردان بدون اینکه اقدامی برای محیط زیست انجام دهند، آنها را محکوم و زندانی می‌کردند. حال مردم دیگر آب برای آشامیدن و تهیه رزق و روزی ندارند و برای درخواست ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی‌شان که دسترسی به منابع آب آشامیدنی و کشاورزی است به بستر خشک و بی جان زاینده رود آمده‌اند.
در اصفهان بر مردم چه گذشت؟
کشاورزان اصفهان خواهان تامین حق‌آبه کشت پاییزه خود مخصوصا برای کشت گندم بودند. در ابتدا تمرکز دولت به روی تفرقه افکنی میان معترضان دو شهر “اصفهان و چهارمحال بختیاری” بود تا بتواند با ایجاد نفاق و تنش بین آنها، خود را از اتهام ناکارآمدی برهانند، در ۵ آذر ۱۴۰۰ یگان ویژه و لباس شخصی‌ها تلاش کردند تا مانع از حضور مردم در بستر زاینده رود شوند و برای جلوگیری از شکل‌گیری تجمعی دیگر در بستر رودخانه اقدام به شلیک مستقیم گاز اشک آور میان انبوه جمعیت کردند. تعداد پرشماری از نیروهای انتظامی برای متفرق کردن و سرکوب معترضان، به ضرب و شتم آنها، استفاده از شوکر و شلیک گاز اشک آور و گلوله ساچمه‌ای متوسل شدند. شماری از شهروندان از جمله تعدادی از معترضان سالمند نیز مجروح شده و یا به دلیل استنشاق گاز اشک‌آور در تنفس دچار مشکل شدند. بر اساس اطلاعات به دست آمده از سوی فعالان حقوق بشر، بیش از ۳۰۰ معترض در تظاهرات مسالمت‌آمیز کشاورزان به سوءمدیریت بحران آب در اصفهان دستگیر شدند حدود ۴۰ نفر در بیمارستان کاشانی و الزهرا بر اثر تیراندازی نیروهای امنیتی بستری شدند که از ناحیه چشم چپ یا راست نابینا شده بودند. بسیاری از معترضان با وجود داشتن تعداد زیادی گلوله در بدنشان که ممکن است عفونی شود، از درخواست کمک پزشکی ترسیدند. یک منبع آگاه در اینباره گفت:
ماموران مستقر در بیمارستان خانواده‌هایشان را تهدید کرده‌اند که اگر به کسی بگویند دستگیر خواهند شد.
درمیان کسانی که بینایی خودراازدست دادهاند،یک کودک ۱۶ ساله دیده میشود که توسط نیروهای امنیتی از فاصله نزدیک مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او پدر ندارد، او کارگر تراشکار است و با نامادری‌اش زندگی می کند. فرد دیگری چشم چپ خود را از دست داده است. او قبل از انتقال به بیمارستان به قدری مورد ضرب و شتم قرار گرفت که در ادرارش خون وجود داشت. معترضانی که طبق اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجازه دارند بدون حمل سلاح راهپیمایی و اجتماع کنند و این در حالی است که نیروی انتظامی، با به آتش کشیدن چادر معترضین، شلیک با گلوله‌های ساچمه‌ای بار دیگر خشونت را به همدلی و چاره‌یابی ترجیح دادند.
ماده بیست و یکم از کنوانسین حقوق سیاسی و مدنی (که ایران هم از امضا کنندگان این میثاق میباشد)
حق تشکیل مسالمت آمیز مجامع به رسمیت شناخته میشود. هیچ محدودیتی در مورد اعمال این حق صورت نمی گیرد مگر مطابق قانون آنهم در یک جامعه دموکراتیک و بطور ضروری در جهت نفع (مصلحت) امنیت ملی، ایمنی عمومی، نظم عمومی، حفاظت از سلامت و اخلاق عمومی و یا حفاظت از آزادیهای دیگران باشد.
ما فعالان حقوق بشر، دولت جمهوری اسلامی ایران را به استفاده از تفنگ‌های جنگی و ساچمه ای علیه معترضان را نقض آشکار حقوق انسانها دانسته و خواستار توقف سرکوب مردم معترض واستفاده از سلاح هستیم. دولتمردان جمهوری اسلامی ایران و نیروهای سرکوبش، با تخطی از:
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر، مبنی بر حق حیات برای همه، ماده ۵:شکنجه ممنوع، ماده ۸: رعایت حقوق انسانی توسط قانون، ماده ۱۹: حق آزادی بیان، ماده ۲۰: حق آزادی تجمع و تظاهرات دست به اسلحه بردند و این بار با قساوت تمام، چشمان مردم را نشانه گرفته و کشاورزان معترض را، اجنبی و دشمنان وابسته به نیروهای خارجی خواندند. ما همچنین با اصرار بر اجرای سند ۲۰۳۰ یونسکو بخصوص هدف ۶ تضمین در دسترس بودن و مدیریت پایدار آب و فاضلاب برای همه، آمران و عاملان این سرکوب را محکوم کرده و بر حل مشکلات معیشتی مردم، بدون برخوردهای قهری و خشونت آمیز تاکید داریم .
1458
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی منطقه جنوب آلمان
