سقفی به پهنای آسمان؛ فرشی به وسعت زمین
رشد بی امان جمعیت شهری، عدم توانایی بخش بزرگی از جامعه در تملک یک چهار دیواری هرچند کوچک و گرانی زمین و ملک، همراه با اندیشه همیشگی رهاشدن از مصائب و مشکلات پرداخت اجاره بها، موجب روی آوردن دستکم یک جهارم از جمعیت کل کشور به سکونت در حواشی شهرها و ساخت خانه های بدون مجوز گردیده تا شاید بتوانند از کارتن خوابی، گور خوابی، دیوارخوای، زیرپل ها، داخل تونل و امثال آن نجات یابند اما زهی تاسف که این اندیشه هم کارساز نبوده و نیست چرا که دولت ناکارآمد جمهوری اسلامی ایران در تخریب اینگونه اماکن و سرپناه بسیار توانا و جدی عمل می کند و از کشتن ساکنان اینگونه آلونک هائی که روی ۳ یا ۴ متر از خاک زمین قرار گرفته اند هم هیچ پروائی ندارد اما از یکسو چشم برگورخوابان و کارتن خوابان در سرتاسر ایران می بندد و از سوی دیگر در مقابل اختلاس کنندگان، پولشویان و آنانکه خاک، سنگ، کوه، جنگل و سایر سرمایه های ملت را به تارج می برند ساکت است، گوئیا ارث پدری است و حق دارند در نهایت آسوده گی خیال، کلان کلان بخورند و ببرند و به هیچ مرجعی هم پاسخگو نباشند، دولت جمهروی اسلامی ایران را چه غم که بیش از۱۱ میلیون نفر در حاشیه و ۸ میلیون انسان در بافت های فرسوده شهرهای کشورایران زندگی می کنند.
سالهاست که ماموران اجرائیات شهرداری های کشور برای تخریب و قلع و قمع این بناهاو ساکنان نیازمند و الونک نشین آن مثلا بسیار قانونی و منطبق با قوانین شهرداری، گسیل میشوند و بر اساس فرمان صادره، می زنند و می کُشند و در بسیاری از موارد حتی زخمیان حادثه را هم در میان همان آواره ها و خرابه ها رها می کنند با این افتخار که « مأموریت انجام شد».! و بر اساس اینگونه فرامین یک روز آسیه پناهی یک زن ۵۸ساله خانه دار، مادر۷ فرزند به دست مأموران شهرداری در کرمانشاه مورد ضرب و شتم شدید و اسپری فلفل قرار می گیرد تا ابد در دل گور پناه گیر میشودو روز دیگر۴ دیواری آلونک زهرا حسن زاده ۴۵ ساله که به کمک طیبه همسر برادرش تخریب می شود و اقدام به خود سوزی می کنند
یکی از آمران قتل امثال آسیه پناهی سعید طلوعی شهردار فعلی کرمانشاه است، شهردارسابق مناطق۵ و۷ تهران و دریافت کننده املاک با قیمت های نجومی که درپاسخ به « از کجا آورده ای؟» می گوید همزمان با پست شهرداری فعالیت دندانپزشکی هم داشتم!.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر محق بودن هر انسانی به حق تامین مسکن، بهداشت، خوراک و سایر خدمات لازم اجتماعی تاکید کرده است اما در ایران و در پرتو قوانین جاری پیوسته شاهد نقض حقوق حداقلی شهروندان بوده ایم و هستیم از مرگ اسیه پناهی و خودسوزی بانوی بندرعباسی گرفته تا هجوم ساعت ۳ نیمه شب نیروهای سپاه با دستگاه‌های سبک و سنگین به روستای “سیادک” در حاشیه شهر زاهدان همراه با :
بیرون راندن زن و مرد و کودک را از آلونک های محقرشان با زور و تهدید در هوای سرد زمستانی و تخریب سرپناهشان.
افزون بر آنکه به مردم روستا اجازه داده نشده که دستکم وسایلشان را از خانه خارج کنند، آیا ماموران موظفند حتی در اجرای احکام قانونی به پایمال کردن حقوق شهروندی نیز بپردازند؟آیا در سایه دولت جمهوری اسلامی ایران و برخورد با متخلفان شاهد استانداردهای دوگانه نیستیم؟ چرا اینگونه برخوردهای به اصطلاح ضابطه مند، بسته به طیف « خودی» و « ناخودی» متفاوت است؟چرا وچگونه است که با سازندگان ویلاهای غیرقانونی در منطقه لواسانات با همین شیوه رفتار نمی شود؟
پاسخ به این پرسش ها هرچه باشد ازعمق فاجعه نمی کاهد و دولت موظف است بر اساس ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و اهداف ۱، ۲ و۳ از سند ۲۰۳۰یونسکو پاسخگوی این اقدامات ضد انسانی ضابطین و ماموران و نیروهای مختلف باشد.
1386
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایرانی
