سومین یکشنبه ماه ژانویه در هرسال میلادی بعنوان روز جهانی مذاهب شناخته می شود و در برخی از کشورها همراه است با تشکیل کنفرانس‌ها و سمینارهای مختلف که با حضور افراد و شخصیت ها از ادیان گوناگون برگزار میشود و هدف از آن جلب توجه ملت های جهان به یگانگی که اساس و پایه تمام ادیان در جهان است؛ هدفی همطراز با اهداف۱۶ و ۱۷ سند ۲۰۳۰ یونسکو
۷۰ سال از بنیان نهادن چنین روزی میگذرد یعنی هفت دهه تلاش برای اتحاد و به طبع آن فراهم ساختن شرایط برای زندگی اجتماعی بهتر به دور از تقابل آیینی و مذهبی، روزی برای دوستی، صلح، آشتی و اتحاد با هم علیرغم هر فکر، عقیده، باور و یا اندیشه ای که میتوانند افراد در اقصی نقاط دنیا داشته باشند، در حقیقت روزی بنام روزجهانی مذاهب و یا بهتر بگوئیم:
روزجهانی آشتی و اتحاد مذاهب که بیانگر تمامی محتوا و مفهوم مواد۱۸ و ۱۹ از منشور جهانی حقوق بشر است
امّا در تضاد با این تصمیم و اندیشه جهانی اصول ۱۲، ۱۳و ۱۴قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به صراحت دین رسمی را شیعه جعفری اثنی عشری معرفی نموده، است و پیروان سایر ادیان و مذاهب تنها با رعایت شرط و شروط های تعیین شده از سوی فقها و علمای دینی و یا قوانین اسلامی، می توانند فرایض خود را انجام دهند که این هم فقط در اوراق کتاب قانون دیده میشود و درعمل به همین اندک هم پای بند نیستند.
امّا در اصول یاد شده آمده است: دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افرادغیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی آنها را رعایت کنند، درحالیکه دولت ایدولوژیک اسلامی ایران هر نوع تفکر و دین غیر از تشیع ۱۲ امامی را مردود می داند و با روش های گوناگون در جهت به انزوا کشاندن، حاشیه گزینی و حذف این قشر وسیع از جامعه تلاش می کند از جمله سرکوب، شکنجه، تحقیر، تبعیض وتخریب اماکن مذهبی آنان که در راس همه تهمت و افترا و اتهام های واهی است بمنظور بازداشت، زندانی، صدور احکام سنگین و حتی حکم اعدام که گواه این مدعا هموطنان اهل سنت، مسیحی، درآویش، یارسان، بهائی و ده‌ها عقیده و ادیان مختلف دیگر موجود در ایران هستند، از منصور حلاج تا ارسلان رضایی.
امّا تاریخ به یاد خواهد سپرد که دولت جمهوری اسلامی ایران در تمامی دوران حیات خود نبردی خونین و سرکوبگر را نسبت با هر باور و آیین مذهبی روا داشته است جز باورمندان به “اسلام شیعه اثنی عشری” که معتقد به ولی فقیه هستند، آری تاریخ به یاد خواهد داشت که اهل سنت با گذشت بیش ازچهار دهه همچنان ازداشتن یک مسجد برای انجام فرایض دینی در پایتخت و بسیاری از شهرهای کشور ایران محرومند، پیروان آئین بهائی فاقد هرگونه خدمات شهروندی در کشورند و حتی حق تحصیل هم از آنان سلب شده است، خانقاه های دراویش مورد حمله قرار می گیرد و تخریب میشود و نوکیشان مسیحی با برچسب اتهامانی نظیر ارتداد، عوامل صهیونیستی، اقدام علیه امنیت ملی و … با غیرانسانی ترین احکام به بند اسارت کشیده میشوند.
امّا تاریخ کشور ایران هرگز فراموش نخواهد کرد۲۰۲ شهروند بهائی را که به جرم باور و اعتقادشان اعدام شدند، هرگز فراموش نخواهد شد، اعدام حسین سودمند ترورمهدی دیباج و مسیحیان بی گناهی را که تنها جرمشان باورشان بود، بازداشت و حبس خانگی مجذوب علیشاه و اعدام محمد ثلاث را، حبس و شکنجه های سهیل عربی، یوسف ندرخانی و کشتن ارسلان رضایی را.
ما نیز با گرامی داشت روزجهانی آشتی و اتحاد مذاهب اعلام می کنیم که براساس آخرین آمار استخراج شده (دسامبر۲۰۱۷) بهائیان ۰٫۱۱٪ جمعیت جهان را تشکیل می دهند و تعداد مسیحیان نیز معادل ۳۲٫۸۹٪ مسلمانان ۲۳٫۶۸٪ و ادیان دیگر ۱۰٫۹۵٪ جمعیت کل دنیا را تشکیل می‌دهند.
امّا دولت جمهوری اسلامی ایران هشتمین کشور«مسیحیت ستیز» در جهان است.
ما بار دیگر اینگونه رفتار مغرضانه نسبت به ادیان غیر شیعه را محکوم نموده، خواستار پایبندی دولت جمهوری اسلامی ایران به معاهدات جهانی و کنوانسیونها در قبال حقوق مسلم پیروان ادیان هستیم با استناد به ماده ۲ و سایر مواد یاد شده در فوق و همچنین اصل ۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که بر عدم تفتیش عقاید تأکید دارد، ضمن یاد آوری مجدد این نکته که:
جمهوری اسلامی ایران ملزم به رعایت کلیه حقوق شهروندان و قوانین و موازین بین المللی است.
1382
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
