با استناد به احادیث، آیات و روایات مختلف که پیوسته علما و روحانیون از تریبون های مختلف تکرار میکنند، دوستی و همزیستی مسالمت آمیز ایرانیان مسلمان با غیرمسلمانان جای خود را به دشمنی و تفرقه داده است و هر روز با تبلیغات فراوانی که دراینمورد میشود بر این کینه و نفرت واهی افزوده می گردد، این معضل بزرگ اجتماعی و افول فرهنگ نوع دوستی که با روی کار آمدن دولت جمهوری اسلامی ایران آغاز روندی فزاینده بخود گرفت وآرام آرام تمامی آزادی های فردی، اجتماعی و به همراه آن ادبیات اخلاقی، گفتاری و تفاهم بین افراد مختلف جامعه، اقوام و ادیان گوناگون را نه فقط به تاراج برد که به دشمنی و نفرتی عمیق در بین اقوام و مذاهب مختلف بدل ساخت تا بدانجا که در سال های اخیر از همنوع ستیزی و دشمنی تا دیوار نویسی، توهین، تحقیر و حتی تخریب قبورواماکن مقدس بوسیله ماموران و سایر عوامل دولت جمهوری اسلامی ایران گسترش یافته است.
تبلیغ درمورد مذهب شیعه جعفری اثناعشری از جمله برنامه های است که در اکثر ساعات شبانه روز از رسانه های مختلف، بویژه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به بینندگان و شنوندگان تزریق وتلقین می شود حتی به کودکان، دانش آموزان خردسال و یا نونهالانی که در مهد کودک ها نگهداری می شوند، فرهنگی که در مخالفت با پذیرش اهداف سند آموزشی۱۷ گانه یونسکو « آموزش مهارت‌های جنسی در سیستم آموزشی کشور» را بد آموزی می شمارد و آن را دلیلی می داند برای خود داری از تائید آن اما، نه تنها مدافع ازدواج کودکان است که حتی در مورد ازدواج کودکان زیر ده سال هم اصرار می ورزد و تبلیغ می نماید یعنی در تضاد کامل با اهداف سند ۲۰۳۰ و کنوانسیون حقوق کودک.
ایران کشوری است بسیار وسیع با رنگین کمانی از اقوام و ملل مختلف و لاجرم با عقاید، مذاهب و باورهای گوناگون، که در پرتو تعصب های مذهبی و نوشتن قوانین غیر انسانی، و محدود کننده، عملا آزادی عقیده و باور جرم تلقی میشود و متاسفانه گاه فرد و یا افراد معترف به دگر اندیشی تا چوبه دار نیز هدایت و همراهی می شوند، درهای معابد، مساجد، کلیساها، کنیسه ها و آتشکده ها و… را نه فقط به روی عموم ملت بسته اند که پیروان هر باور و دین نیز نمی توانند مناسک و آئین خود را درمکان های عمومی برگزار کنند و این روندی است با بیش از۴۰ سال قدمت زیرا:
دولتمردان و جامعه روحانیت از تریبون های مختلف، مخصوصا توسط امامان جمعه استناد می کنند به آیه ۱۴۴ از سوره نساء از کتاب قرآن با این مضمون و معنا: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ أَ تُریدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطاناً مُبیناً.
اى کسانى که ایمان آوردهاید، به جاى مؤمنان کافران را به دوستى خود نگیرید، آیا میخواهید علیه خود حجّتى روشن براى خدا قرار دهید؟
بر خلاف ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر حق ترویج، تبلیغ، تجمع، آزادی عقیده و بیان ممنوع است، حتی برای مسلمانان اهل تسنن، دراویش و سایر باورمندان به شاخه های دیگر اسلام، تخریب مساجد اهل تسنن در پایتخت، زاهدان، مشهد و … نیز جرم نیست و ماموران با مجوز دولتی آنرا به ویرانه ای تبدیل می کنند، گورستانهای مسیحیان در شهرهای کرج، اصفهان، مشهد و اسلامشهرو … را، یا تعرض به مقبره «استر» و «مردخای» که از اماکن مقدس پیروان اهل یهود در همدان است، معبد هندوها در بندرعباس و به آتش کشیدن اماکن مذهبی پیروان ادیان مختلف به دست دلواپسان دولت جمهوری اسلامی ایران در جای جای جفرافیای کشور، جنایاتی که هیچ گاه مجرمانشان مجازات و یا دستگیر نشدند.
فراتر از بیست سال است که فعالین و همکاران ما در کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان، درجهت احقاق حقوق این گروه از شهروندان کوشش نموده و تا دستیابی به آرمانهای بشر دوستانه از جمله آزادی فوری و بدون هرگونه شرط و تعهد تمامی زندانیان سیاسی عقیدتی ، ادامه خواهند داد، همکاران ما با استناد به حق آزادی بیان،عقیده و عدم تبعیض برای تمامی انسانها، خواهان عدالت برای همه بوده، دولت جمهوری اسلامی ایران را موظف به تأمین یک زندگی آرام و مسالمت آمیز برای تمامی ادیان، مذاهب و اقوام ایرانی همراه با اجرای آزادانه کلیه آداب، سنن و آئین هایشان، در راستای تعهدات بین المللی می دانند.
1378
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
مادهٔ ۲ از منشور جهانی حقوق بشر: هر کس میتواند بدون هیچگونه تمایز مخصوصا از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیدهٔ سیاسی یا هر عقیده دیگر و همچنین ملیت، وضع اجتماعی، ثروت، ولادت یا هر موقعیت دیگر، از تمام حقوق و کلیهٔ آزادی‌هائیکه در اعلامیه ذکر حاضر شده است، بهره‌مند گردد، بعلاوه هیچ تبعیضی بعمل نخواهد آمد که مبتنی بر وضع سیاسی، اداری و قضائی یا بین‌المللی کشور یا سرزمینی باشد که شخص بآن تعلق دارد
مادهٔ ۱۸:هرکس حق دارد که از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره‌مند شود. این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و همچنین متضمن آزادی اظهار عقیده و ایمان میباشد و نیز شامل تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی است، هر کس میتواند از این حقوق منفرداً یا مجتمعاً بطور خصوصی یا بطور عمومی برخوردار باشد.
مادهٔ۱۹:هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آنست که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن بتمام وسائل ممکن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد.
