گورستان های جدید برای کودکان ایران!.
آموزش چگونگی پیشگیرى از خطرات احتمالی به کودکان و نوجوانان، یکى ازاساسی ترین موضوعاتی است که دولت ها موظف به انجام آن هستند اما دریغ و افسوس که دولت جمهوری اسلامی ایران نه تنها کوچکترین دغدغه ای در اینباره ندارد بلکه هیچ برنامه ای برای حفاظت، پشتیبانی، آموزش، سلامتی و آینده کودکان و نوجوانان در دستورکارش نیست تا بتوان حداقل به آینده امیدوار بود.
فقط درهفته اول شهریور “علی اکبر ” ۵ ساله از روستای “سندمراد ” سه روز بعد “ فاطمه ” ۳ ساله، “ یحیی ”۲ ساله و “ یسنا ” ۵ ساله از روستای هدار از توابع شهرستان راسک در هوتگ ها غرق شدند و جان باختند.
۱۵ آبان ماه ۹۹: فقدان حفاظ و علائم هشدار موجب غرق شدن “محمود۹ ساله”، اهل روستای نندو بازار شهرستان دشتیاری در هوتگ شد.
۱۴ آبان ماه ۹۹:“محمد جدگال” ۵ ساله از اهالی روستای «نندوآباد» نیز در آب هوتک غرق شد.
۱۱ آبان ماه ۹۹: و باز هم به سبب عدم حفاظ و علائم هشدار دهنده، استخر ذخیره آب کشاورزی در شهر قاین واقع در استان خراسان جنوبی گورستان “کودک ۶ ساله” ای شد که همراه پدر بزرگش به محل زمین‌های کشاورزی رفته بودد.
۱۰ آبان ماه۹۹: در بروز مرگ “ امیرعلی” در کانال آب ری ـ ورامین، اداره آبیاری و زهکشی آب منطقه ای تهران ۸۰ درصد و خانواده کودک ۲۰ درصد مقصرند.( و این یعنی بررسی و تمام!!)
“محمود رئیسی” دیگر کودک بلوچ، اهل روستای یعقوب زهی از توابع بخش پلان شهرستان چابهار نیز به علت عدم نصب حفاظ و بی تفاوتی مسئولین غرق در آب هوتگ، جان داد.
عدم امکانات و محرومیت اهالی روستای جکیگور واقع در استان سیستان و بلوچستان از دسترسی به آب لوله کشی، کودک۱۰ ساله ساکن این روستا بنام “زینب پورغلامی”را به کام مرگ کشاند تا همچنان قتل کودکان این سرزمین به حساب هوتگ ها و حوضچه ها منظور شود و مسئولین بی مسئول مبرا شوند از همه نابخردی ها، عدم مدیریت، ناکارآمدی و عدم توجه به وظایف هایی که برعهده دارند.
و چه بسیارند کودکانی که برای برداشتن آب به برکه‌ها و کنار رودخانه رفته و مورد حمله گاندوها یی قرار می گیرند که در رودخانه سرباز، سد پیشین، سد زیردان و رودخانه قصرقند زندگی می‌کنند چرا که بگفته معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار،۸۱ درصد مردم سیستان و بلوچستان به آب شرب بهداشتی و سالم دسترسی ندارند، مرگ و یا نقص عضوی که فقط در اثر بی توجهی مسئولین در استاندارد سازی وعدم توجه به ایمن سازی محیط زندگی این هموطنان بوجود می آید:
“امیر حمزه ”کودک ۷ ساله ای که قربانی نبود آب در روستای هوت‌گت در شهرستان دشتیاری می شود و دست چپ او در روز جهانی چپ دستها، قطع می شود، دستی است که نیازمند آب بوده است.
در پایان حمله گاندو به “حوا رئیسی ”دخترک ۱۰ ساله اهل روستایی در شهرستان سربازکه برای تهیه آب به یک برکه زیست تمساح نزدیک شده بود، پیکر بدون دستش توسط آسیه خواهرش، ازگاندو باز پس گرفته می شود. در بند یک از ماده ۳ کنوانسیون حقوق کودک آمده است: درانجام هر اقدامی که به نوعی به طفل مربوط میشود، چه در بخش عمومی، خصوصی، اداری،غیر اداری و یا هر بخش دیگری، رعایت نفع و تامین سلامت طفل بر سایر مسائل تقدم دارد.
اینک با توجه به ماده۳ از اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده های ۲و۳و۲۴و۲۶ و ۲۷ و ۲۸و ۲۹از کنوانسیون حقوق کودک و همچنین اهداف ۱و ۳ و ۱۶ از سند ۲۰۳۰ یونسکو، ما اعلام می کنیم که زندگی سالم و با نشاط و داشتن امنیت وجسم و روح و روان حق همه کودکان ایران است و تامین این نیازهای اساسی از وظایف دولت جمهوری اسلامی ایران، که باید پاسخگو باشد.
1365
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
