با یاد و نام: زنده یاد کاوس سید امامی فعال محیط زیست، دکترای جامعه‌شناسی، عضو هیئت علمی دانشکده معارف اسلامی و علوم سیاسی دانشگاه امام صادق، استاد ارتباطات، مدیرعامل مؤسسه حیات وحش میراث پارسیان، جانباز جنگ ایران و عراق و دیگر یارانی که در این مسیر گام برمیدارند، اسیر می شوند و رنج می برند همانند: سیروان رحیمی، فرانک جمشیدی ،مراد طاهباز، سام رجبی، امیرحسین خالقی، هومن جوکار، سپیده کاشانی، نیلوفر بیانی، طاهر قدیریان، عبدالرضا کوهپایه، افشین شیخ الاسلامی و هزاران فعال گمنام محیط زیست که بی گناه در زندان های ایران شکنجه می شوند و مجازات های ناروا نیز در انتظارشان است.
با افزایش بی توجهی دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به محیط زیست کشور، بسیاری از شهروندان مسئولیت پذیر وارد میدان عمل شدند و در راستای حفاظت از محیط زیست ایران کوشیدند، کوششی که همواره با برخوردهای قانونی، بازداشت و شکنجه آنان همراه بوده است، با بیانی دیگر در تضاد با اصل ۵۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که حفاظت از محیط زیست را یک وظیفه عمومی می داند، دولتِ وقت نه تنها در جهت حفاظت از محیط زیست ایران و نگهداری از آن برای نسل های آینده هیچ اقدامی به عمل نیاورده است، بلکه با هرهموطن مسئولی که در راستای فعالیت های زیست محیطی ایران قدمی بردارد برخودهایی خشن و توأم با خشونت دارد.
آسیب هایی که در چند سال اخیر برمحیط زیست ایران وارد شده است بسیار فراتر ازآنست که به سادگی جبران شود از جمله:
خشک شدن تالاب ها، فروش خاک ایران به سایر کشورها، مرگ آرام و بی صدای رودخانه ها با ورود بی رویه پساب های صنعتی، کشاورزی، بیمارستانی و شهری، شکارهای غیر قانونی جانوران بویژه توسط اتباع خارجی بطور مستمر، انتقال آب رودخانه کارون به سایر دریاچه ها، آلودگی هوا در اثر پدیده ریزگردهاهمراه با کمبود آب آشامیدنی سالم (بخصوص در استان های جنوبی کشور)، وضعیت نابسامان باغ وحش ها، انقراض جانوران کمیاب، قرارداد ۲۵ساله ایران و چین که به کشور چین اجازه بهره مندی از آبزیان خلیج فارس را می دهد، آتش سوزی های گسترده در جنگلهای سراسر کشور و….
بی گمان پیروی و متابعت از کنوانسیون رامسر، قانون الحاق ایران به کنوانسیون حمایت میراث فرهنگی و طبیعی جهان وهمچنین تائید وبرقراری اهداف مندرج در سند هفده گانه ۲۰۳۰یونسکو می تواند مرحمی بر جسم رنجور و زخمی محیط زیست ایران باشد، اهدافی نظیر:
هدف ششم: تضمین در دسترس بودن و مدیریت پایدار آب و فاضلاب برای همه
هدف چهادهم: حفظ و استفاده پایدار از اقیانوسها، دریاها و منابع دریایی برای توسعه پایدار
هدف پانزدهم: حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستم های زمینی، مدیریت پایدار جنگل ها، مبارزه با بیابان زایی، متوقف و معکوس نمودن فرسایش زمین و توقف از بین بردن تنوع زیستی
اما زهی تاسف که دولتمردان ایران نه تنها در اندیشه یاری رساندن به این مرز و بوم، به این سرزمین و ساکنانش نیستند بلکه از هر فرصتی درجهت ظلم و بیداد و یا سرکوب و آزار مدافعان و فعالان این حوزه نیز بوده و هستند زیرا بازداشت کنشگران محیط زیست با اتهاماتی مثل “جاسوسی، اقدام علیه امنیت کشور، فساد فی الارض و همکاری با دولت امریکا ” اگر ناشی از توهم قاضی نباشد زائیده اندیشه ای بیمار است.
۸ متهم پرونده فعالان محیط زیست مجموعا به ۵۸ سال حبس قطعی محکوم شدند
هشتم تیرماه فرانک جمشیدی، عضو جمعیت سبز کردستان درسنندج و درکنار خانواده، توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت می شود.
سپیده کاشانی کارشناس موسسه حیات وحش پارسیان متهم دیگر پرونده به ۶ سال زندان محکوم می گردد.
مراد طاهباز عضو هیأت مدیره موسسه حیات وحش میراث پارسیان به اتهام “همکاری با آمریکا” به تحمل ۱۰سال زندان محکوم می شود.
نیلوفر بیانی، کارشناس موسسه “حیات وحش پارسیان”، که به ۱۰سال حبس محکوم شده است، رنج نامه ای بسیاز طولانی دارد از شرایط اسفناک زندان و شکنجه های جسمی و روحی خود دارد همراه با”تهدید روزانه به اعدام” ،”تهدید به بازداشت و شکنجه پدر و مادر ۷۰ ساله” و…
بار دگر یاد آورمی شویم که بر اساس ماده ۵ منشورجهانی حقوق بشر و توجهی ویژه به گستردگی ویرووس کرونا در زندان های ایران، فقدان امکانات بهداشتی درمانی برای حفاظت از جان زندانیان و …، جمهوری اسلامی ایران موظف است به آزادی بی قید و شرط تمام فعالین محیط زیست، ضمن آنکه هیچ شهروندی نباید بخاطر دفاع از زیستگاه خود و فرزندان آینده ایران مورد بازجویی، بازداشت و شکنجه قرار گیرد.
۱۳۵۰
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از محیط زیست
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.
