اطلاعیه ۱۳۲۸ نمایندگی اسکاندیناوی در خصوص عدم رسیدگی و مدیریت کشور

لبنان همین جاست:انفجار۲۷۰۰ تن نیترات آمونیوم در بندر بیروت و کشته شدن بالغ بر۱۵۰ نفر، خبر از فاجعه ای انسانی در بخشی از این خاورمیانه بحران زده بود تا چشم ها، قلم ها، رسانه ها و بطور کلی توجه و اذهان عمومی به سمت بیروت معطوف شود و دولت پُرمهر و مهربان جمهوری اسلامی ایران!!! همچون گذشته و تحت عنوان ” کمک های انسان دوستانه” حمایت های همه جانبه خود را برای دولت آسیب دیده کشور دوست و برادر و برابر لبنان (بخوانید حزب الله لبنان ) ارسال کند تا مسکنی باشد بر آلام ملت و دولت لبنان، رئیس جمعیت هلال احمر با افتخار می گوید در مرحله اول، اعزام نیروی داوطلب امدادی، اعلام آمادگی ارسال دستگاه ونتیلاتور، وسایل کمک تنفسی، آی سی یو و دستگاه دیالیز، اعلام آمادگی جهت هرگونه خدمات آتی به همراه ۹۵ تن کالا ارسال شده است و این در حالیست که:

خوزستان هنوز هم تصویری است از یک شهر ویران و جنگ زده، خوزستانی که روزگاری نه‌چندان دور، زمانی که کمتر شهری در خاورمیانه مزه توسعه‌ را چشیده بود، آبادان و خرمشهر حسرت برانگیز همه بود، استانی که پیش از نفت هم به رونق و آبادانی شهرت داشت و سرعت مدرنیزه کردن خوزستان در آن دوران قابل مقایسه با هیچ دوره‌ای نیست.
هنوز چادرنشینان و ساکنان کانکس های آواره شده سیل و زلزله کشور نیز چشم به راه محقق شدن وعده های پوشالی مسئولانند تا سقفی برای اسکان دایمی داشته باشند، هنوز که هنوز است کولبرها به سبب بیکاری تحمیلی هدف تیر غیب قرار می گیرند.
هنوز هم هزاران دانش آموز ایرانی درکپرها الفبای بی عدالت را به میمنت حضور دولت جمهوری اسلامی ایران می آموزند، و در بحران کرونا، بیمارستان های ایران با کمبود امکانات درمانی دست به گریبانند.
نبودن ناوگان کارآمد اطفای حریق سازمان آتش نشانی و سازمان مدیریت بحران، عاملی است برای از دست رفتن صدها شهروند در حوادث اخیر، هکتار هکتار از جنگل های ایران، بی شمار گونۀ گیاهی و جانوری نادر و… صدها کاستی دیگر که در برنامه و اولویت دولت جمهوری اسلامی ایران نبوده و نیست چرا که هدف از این هزینه های سنگین که از خزانه دولت و مردم ایران و در پوشش کمک های به ظاهر انسان دوستانه می شود فقط و فقط بمنظور حفظ و بقای پایگاه های حامی دولت جمهوری اسلامی ایران است و آخرین تلاش برای محافظت از مراکز دولتی در کشورهای همسایه هرچند که ملت آگاه همین کشور های دوست و برادر، حضور دولت جمهوری اسلامی ایران را عاملی برای تشدید بحران در منطقه و کشور خود میدانند. این یک حقیقت است که اولویت کمک رسانی به نیازمندان، با ایرانیان مستمند است وقتی بسیاری از هموطنان ما در جای جای کشور نیازمند دریافت لقمه نانی هستند تا کمر در درون زباله ها را کاوش می کنند. آیا پرداخت ۹۵ تن کالا به فقرای کشورهایی مانند افغانستان،عراق، لبنان، یمن، کومور و… تا بدین حد ضروری است ؟
آیا منابع کشور باید صرف فقر زدایی در خارج کشور شود؟.
اینگونه ستم های آشکار و سیستماتیک دولت جمهوری اسلامی ایران در مورد ملت ایران جدا از تمامی قوانین و موازین حقوق بشری براستی که نقض آشکاری است از مفهوم و اصول شناخته شده ای که در واژه انسانیت نهفته است، بدین سبب دولتمردان جمهوری اسلامی ایران اعلامیه جهانی حقوق بشر و اهداف هفده گانه سند۲۰۳۰ یونسکو را بر نمی تابند و حاضر به اجرا و امضای آن نیستند چرا که بطور نمونه در ماده ۱ از منشور جهانی حقوق بشر بر آزادی همه افراد و حقوق برابرآنها از ابتدای تولد تکیه دارد و در ماده دوم نیز بر عدم تبعیض نوع بشر از هر نظر(نژاد، رنگ، جنس، زبان، مذهب، عقیدهٔ سیاسی …) تاکید می ورزد وهمچنین است اهداف یک تا ۵ از سند۲۰۳۰ یونسکو، بویژه هدف دهم که ازکاهش نا برابری در کشورها و بین آنها سخن می گوید.
فعالان حقوق بشر در این نمایندگی بر این باورند که هرگونه سکوت در برابر ظالم به نوعی حمایت از ظلم است و نقض حقوق انسان های مظلوم از اینرو ضمن افشای موارد نقض حقوق بشر دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به شهروندان، از دیگر سازمان ها و نهاد های حقوق بشری دعوت می نمایند تا با همصدائی خود در جهت کسب حقوق ذاتی و شهروندی ملت ایران، اقدام به هم آوایی، مطالبه گری و افشاگری جنبه های پیدا و پنهان این بیعدالتی ها کنند زیرا این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی شود.