به اندیشیدن خطر مکن…روزگار غریبی ست، نازنین
آن که بر در می کوبد شباهنگام، به کشتن چراغ آمده است.
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد…
آنک قصابانند، بر گذرگاه ها مستقر، با کنده و ساتوری خون آلود
روزگار غریبی ست، نازنین …… احمد شاملو
روزگار غریبی ست، در قرن ۲۱ و در اوج پیشرفت علم و دانش و فن آوری، وزیر آموزش و پرورش کشور خطاب به ۵ میلیون دانش آموز:
اگر دانش آموزی وابستگی خود را به مذهبی غیر از مذاهب رسمی کشور اعلام کند،
این اقرار به منزلۀ تبلیغ آن مذهب محسوب شده و سبب اخراج دانش آموز از مدرسه می‌گردد.
این بیانیه در آغاز سال تحصیلی جدید صادر گردید، اما آغازی برای زیر پا گذاشتن حق آزادی عقیده نبود چون، از همان نخستین روزهای تشکیل دولت جمهوری اسلامی ایران مصوبات «شورای عالی انقلاب فرهنگی» سلاحی شد برای محروم ساختن دراویش، منداییان، سنی ها، مسیحیان، یارسان و یهودیان از تحصیل در مدارس و دانشگاه‌ها و برای بهاییان به مراتب سنگین ترو دشوارتر، بخشی از مصوبه ۶ اسفند ۱۳۶۹:
اگر بهایی بودن فردی بعد از ثبت نام و یا “هنگام تحصیل” احراز شود، با عناوینی چون”نقص در پرونده” از تحصیل محروم است. اما حکایت دردآور پیروان ادیان در ایران به همین جا ختم نمی شود که بقول مولانا: “تیغ در دست زنگی مست است و…”.
عوامل، روابط و ضوابط سیاسی- مذهبی موجود در ارکان قدرت حتی به اصول قانون اساسی کشور نیزپایبند نیستند بطور نمونه:
طبق اصول١٢ و۲۳ قانون اساسی: پیروان دیگر ادیان طبق فقه خود برای تعلیم تربیت دینی آزاد بوده و تفتیش عقاید ممنوع است.
اما در تضاد با این اصول، اجبار کودکان و نوجوانان۷ تا ۱۳ ساله در دبستان ها به بیان اعتقادات مذهبی خود در کلاس درس، به مسئولان سیستم آموزشی فرصت می دهد تا یک یا چند دانش آموز را تنها به دلیل ابراز باورمذهبی خود از دیگران جدا کرده، دانش آموزان دیگر و اولیای آنها را علیه آنان برانگیخته، کودک و نوجوان را در حساس ترین دوران سنی خود به زندگی در فضایی آلوده به زهرکینه، تحقیر، تبعیض و دشمنی محکوم سازند، از سوی دیگر برای دانش آموزان پیروان سایر ادیان، دسترسی به منابع دینی خود در مدارس امکان پذیر نیست و مجبور به فراگیری کتاب دینی شیعیان هستند و اینچنین است شرایط فرزندان نوکیشان مسیحی که در سالهای اخیر به مسیحیت گرویده اند، این گروه از فرزندان از دو گزینه فراگیری قرآن و اخراج از مدرسه، باید یکی را انتخاب کنند و چه بسیارند استادان، دبیران و معلمان کُرد و اهل سنت که به جرم تلاش برای تدریس پایه های مذهبی خود ممنوع التدریس شده‌اند،
ناگفته نماند که تبعیض آموزشی حتی در مهدکودک ها هم توسعه یافته است وطی بخشنامه ای سراسری نسبت به ممنوعیت اشتغال پیروان دیگر ادیان برای آموزش مستقیم محتوای آموزشی مصوب کودکان، دستورات لازم نیز ارائه گردیده که صرف نظر متن غیر انسانی بخشنامه، منبع صدور آن با اینگونه محتوا نیز بسیار جای تامل دارد: سازمان بهزیستی کشور!؟ و براستی که چه تفاوت دارد به زیستنی این چنین و یا پرورش 
یافتنی اینگونه که داشته ها و نداشته هایت را نبینند اما نداشتن حجابت جرم باشد، اندیشه هایت محکوم باشد و فرمانبردار تفکراتی باشی که بخشنامه شده است، پاپوشی اگر نیست غم نیست خموش باشی و به گوش که بگفته شاملوی بزرگوار: دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوست دارم …غیر از آنچه که دستور است؟ تاسف بار اینکه فرزندان ما در استانهای سنی نشین چون سیستان و بلوچستان، کردستان با واژۀ امکانات آموزشی بیگانه اند و با مفهموم کلمات: سرویس بهداشتی، وسایل سمعی بصری، سالن ورزش، وسایل سرمایشی، آبخوری، بابای مدرسه، حتی پنجره هم نا آشنا، چرا که از نگاه دولتمردان، هنوززززهم دانش آموزان این منطقه باید در اتاقکهای خشتی و گلی یا کپرها، بهترین لحظات عمرخود را بنام مدرسه سپری کنند، حتی در بحران ویروس کرونا که آموزش از طریق اپلیکیشن های اینترنتی در دستور کار قرار گرفت، برای جوانان این مناطق فکری نشد، هیچ مسئولی هم نگفت که دانش آموزان این منطقه گوشی هوشمند و اینترنت ندارند، آری کم نیستند دانش‌آموزانی که به علت بی‌توجهی‌ها ترک تحصیل کرده و خواهند کرد.
باورمندان به موازین و قوانین حقوق بشر در این کمیته بمنظور آگاهی هرچه بیشتر مسئولان بیگانه با مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر و اصول خود ساخته و پرداخته قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بار دیگر حقوق مربوطه را یادآور می شوند، شاید گوش شنوائی هم باشد.
بند ۱ از مادهٔ ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق برخورداری از آموزش همگانی رایگان در مقطع ابتدایی و پایه، اجبار بر آموزش ابتدایی ، حق برخورداری عموم از آموزش فنی و حرفه ای.
بند ۹ اصل ۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه ، در تمام زمینه های مادی و معنوی
اصل ۱۹ : مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ ، نژاد ، زبان و مانند این ها سبب امتیاز نخواهد بود.
اصل ۲۰: همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.
1308
کانون دفاع ازحقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
