آب بهائی که روزگاری وعدۀ مجانی شدنش را می دادند بدل به گلوله های مرگ آفرین شد و بر اندام جوانان سرزمین خوزستان نشست.
این است زبان پاسخ دولتمردان جمهوری اسلامی ایران به حقوق قانونی نقض شده، حذف شده و نادیده انگاشتۀ شدۀ ملتی محروم و ضعیف نگه داشته شده در شهرها و استانهای خوزستان، سیستان و بلوچستان و سرتاسر جغرافیای ایران.
دولتمردان را چه غم که در سی و هشتمین سال آزادی خرمشهر ویران شدۀ ویران مانده، هموطنان خوزستانی ما پس از سالها پیگیری حقوق اولیه انسانی خود مانند حق داشتن آب، برق، گاز و … به خیابان آمدند و در خون خود غلطیدند؟
بخش غیزانیه اهواز، امروز نماد و سمبل تمامی خاک محروم خوزستان است، «غیزانیه» یا یکی از بخش های بزرگ اهواز با جمعیتی بیش از۲۵۰۰۰ نفر که تماما در زیر سایه ابر و دود و مِه چاه های نفت (حداقل۳۰۰ حلقه چاه) و بزرگترین مراکز پالایش و تولید نفت، گاز و پتروشیمی زندگی می کنند و یا بهتر بگوییم که عمر را به پایان نزدیک می کنند، چرا که تلاش سال قبل آنها در همین زمان مشابه با وعده های پوچ استانداری، نمایندگان مجلس و بخشداری هیچ نتیجه ای نداشت به جز چند عکس منتشر شده از آنان در کنار نصب تابلوهای افتتاح.
دولتمردان که در کشورهای دیگر مانند فلسطین،عراق، سوریه و … از هزینه کردن ارقام میلیونی و میلیاردی (به دلار) دریغ نمی ورزند، چگونه است که برای بهبود ابتدایی ترین شرایط زندگی اقوام ایرانی هیچ طرح و برنامه ای نداشته وندارند؟
در سوریه خارج از اقلام تسلیحاتی و نفتی، مبلغ۳۰ میلیارد دلار و در مورد بخش آب عراق۴۰ میلیون یورو را « بله فقط در بخش آب»، هزینه میکند تا مردم عراق در نهایت آسایش از آب شیرین بهره ببرند، اما سهم اهالی بخش غیزانیه اهواز که غرق نفت است و تشنۀ آب، تنها فقر است و گرسنگی، محرومیت است و رنج، سیل است و ویرانی، رگبار گلوله است و تماشای مرگ عزیزان .
ساکنین روستای غیزانیه بطور معمول هر٧٢ ساعت یکبار آب دارند و بهنگام بارندگی، بعلت گل‌ولای کارون، هر دو هفته یکبار، زیرا تصفیهخانهها مخروبه است و در اینگونه مواقع خاموش می‌شوند، شرکت آبفار می‌گوید: پول برای تعویض فیلتر تصفیهخانهها نداریم، و اینگونه شد که اهالی در اعتراض به نبود آب، عدم پاسخگوئی بخشداری و مدیران آبفا و عملی‌نشدن وعدہ‌ھای استاندار، در مقابل بخشداری بخش غیزانیه تجمع کرده و سپس جاده قدیم اهواز – ماهشهر را بستند اما، در پاسخ به این خواسته و اعتراض، نیروی انتظامی و یگان ویژہ با تیراندازی و گاز اشک‌آور به استقبال مردم معترض رفته آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند و از بین تجمع کنندگان چندین شهروند از جمله یک کودک را مجروح ساختند، مردمی که سالهاست با کمبود آب روبرو هستند، مردمی که شغل اصلی آنان کشاورزی است اما حتی ازداشتن آب برای آشامیدن نیز محرومند، مردمی که با کمبود امکانات اولیه دست به گریبانند، مردمی که تنها سهم آنها حراست از خاک گهربار خوزستان است و تنفس در هوای آلوده به گازها و ریزگردها، مردمی که در قرن ۲۱ به مانند انسانهای نخستین هر روز باید به دنبال یک دبّه آب برای نوشیدن باشند، مردم سرزمین ثروت ومنابع نفتی که تبدیل به سرزمین گرسنگی و تشنگی شده است و این سرنوشت بسیاری از روستاهای محروم ایران است امروز سیرکان در ۱۰۰ کیلومتری سراوان و دیروز هم غیزانیه در محدو ده کلان شهر اهواز.
ما تمامی اعمال ضد انسانی، ضد قومیتی و سرکوبگرانه دولت ایران برعلیه مردم محروم و ضعیف نگه داشته شده خوزستان را محکوم نموده و هشدار میدهیم نسبت به جنایات تازه ماموران و گماشتگان دولت که در جهت کوچ و مهاجرت اجباری مردم بومی منطقه با پیشینه هزاران ساله انجام می شود و بمنظور تغییر بافت جمعیتی خوزستان است،
ما اعمال خشونت های آشکار سپاه و نیروی انتظامی در برخورد با اعتراضات مردمی را محکوم می کنیم چون باور داریم به: ماده22منشور جهانی حقوق بشر و اهداف سند ۱۷ گانه یونسکو که هدف های۱،۳ و۶ آن تاکید دارد بر زندگی بدون فقر همراه با سلامتی مطلوب، آب سالم و فراهم شدن امکانات بهداشتی برای همه.
1286
کانون دفاع ازحقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق اقوام و ملل ایران
مادهٔ۲۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر:هر کس بعنوان عضو اجتماع حق امنیت اجتماعی دارد و مجاز است بوسیله مساعی ملی و همکاری بین‌المللی حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خود را که لازمهٔ مقام و نمود آزادانه شخصیت او است با رعایت تشکیلات و منابع هر کشور بدست آورد.
