اعتراضات منسجم و سراسری کارگران آمریکایی در ۱۲۰۰ کارخانه و کارگاه در تاریخ ۱ می سال ۱۸۶۸ و درخواست آن ها مبنی بر کاهش ساعت کاری روزانه از ۱۴ ساعت به ۸ ساعت، زمینه ساز تحولی عظیم در کار و وضعیت شغلی کارگران شد. در چهارم ماه می سال ۱۸۸۶، و در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شیکاگو، پلیس به روی آنان آتش گشود که شماری کشته، عده‌ای مجروح و چهارتن نیز اعدام شدند و از آن پس تاریخ ۱ می به احترام کشته شدگان، روز جهانی کارگر نامگذاری شد. از عمده مشکلات کار در جهان میتوان به نبود تشکل‌های مستقل کارگری، قراردادهای کاری موقت، شفافیت قراردهای کاری، بیمه بیکاری، رعایت نشدن پایه حقوق، اعمال تبعیض در زمان استخدام بر پایه دین و عقیده،نژاد، جنسیت و پیشینه خانوادگی اشاره داشت. هر ساله و با هدف جلب توجه افکار عمومی به معضلات کارگران، ۱ می( روز جهانی کارگر ) در کشورهای زیادی از جمله ایران جشن گرفته می شود. اما متاسفانه در چند سال اخیر جشن روز جهانی کارگر همراه با اعتراضات مردمی و فعالان کارگری و در نتیجه آن، سرکوب، بازداشت، شکنجه و زندان از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران، همراه بوده است.
تدوینگر: رزا جهان بین
نویسندگان:داود وحیدی _ علیرضا جهان بین
گوینده: ایراندخت کیا
کاری از کارگروه رسانه کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
