در خانه بمانید، در خانه میمانیم، خانه از هرجائی اَمن تر است، لطفا در منزلتان بمانید و … نمونه پیام هائی که از هر زبانی شنیده می شود وهر بار با بیانی جذاب تر و گوشنواز تر برای آنان که خانه ای دارند و آشیانه ای، برای آنان که سقف اَمنی را می شناسند برای لحظه ای آسایش و آرامش، اما خانه، اَمنیت و آسایش برای کودکان کار و خیابان، کودکان زباله گرد و کارتن خواب، حسرتی است و آرزوئی، برای کودکان غرق در سیلاب فقر و بیماری، کودکانی که نه کودکی کرده اند و نه بچگی شان را تجربه.
دولتمردان جمهوری اسلامی ایران با عملکرد مردم فریبانه خود همراه با پنهان کاری و دروغ، نه تنها آمار مبتلایان و قربانیان کرونا را افزایش داده و آنرا درجامعه پراکنده ساختند بلکه با انکار واقعیتها، از پذیرفتن بحران به وجود آمده در کشور نیزخودداری می‌کنند و پیوسته درحال رد بحران کرونا هستند که این کوچک شماری و سهل انگاری در اطلاع رسانی دقیق عامل دیگری است برای گسترش این بیماری توسط افراد ناقل که از آن جمله اند کودکان کار، زباله گرد هائی که با انواع میکرب زنگی می کنند لاجرم به انواع بیماری مبتلا اما بی خبر و نا آگاه از خطرات مرگ باری که جانشان را به شدت تهدید می کند، کودکانی که هریک میتوانند در تعدادی انبوه ناقل کرونا ویروس باشند، کودکانی که براساس آمارهای اعلام شده از سوی رسانه های ایران تعداد آنها در سراسر کشور دستکم به ۵۰۰ هزار نفر می رسد و بالغ بر ۹۸ درصد آنان نان آوران خانواده هایشان هستند وناقلان ویروس به سایر افرادی که روزانه با آنها در تماسند.
بردگان کوچکی که باید در خانه بمانند، اما خانه ای نیست، در کدام خانه می توانند ساکن شوند و از امنیتی نسبی برخوردار گردند؟
کدام سرپناهی برای این عزیزان اندیشیده شده است؟
نان آوران کوچکی که بدون دستکش و ماسک تا کمر در زباله‌ها خم می‌شوند و اتفاقا همان دستکش‌های پلاستیکی یکبار مصرفی که مردم از ترس ابتلا به کرونا استفاده کرده و دورریخته‌اند رابا دست بدون محافظ جمع می‌کنند. جدا از اینکه این پلاستیک‌های آلوده را باز در چرخه بازیافت به مصرف‌کننده می‌رسانند، کودکانی که از راه فروشندگی در مترو امرار معاش می‌کنند و به علت ارتباط گسترده با جامعه و حضور در اماکن عمومی نه تنها در معرض ابتلا قرار دارند بلکه ناقل های بسیار خطرناکی نیز به شمار می روند.
آقای فرشید یزدانی، مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان می‌گوید: در تهران بیش از ۳۵۰۰ محل اسکان و مددسرا برای کارتن‌خواب‌ها و بی‌خانمان‌ها وجود دارد که در صورت ابتلا، یک فرد می‌تواند به سرعت ویروس بیماری یاد شده رابه سایر افراد حاضزدر آن مکان انتقال دهد.
یادآوری: دولت جمهوری اسلامی ایران در اسفند ۱۳۷۲ با «قانون اجازه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حقوق کودک» و با تصویب مجلس شورای اسلامی و تأیید شورای نگهبان رسماً این کنوانسیون را پذیرفت؛ مشروط بر آن که مفاد آن در هر مورد و هر زمان در تعارض با قوانین داخلی و موازین اسلامی باشد یا قرار گیرد از طرف دولت جمهوری‌اسلامی ایران لازم‌الاجرا نباشد.
در ماده ۳۲ کنوانسیون حق کودک که مورد تائید جمهوری اسلامی است آمده است:
- کشورهای طرف کنوانسیون حق کودک جهت مورد حمایت قرار گرفتن در برابر استثمار اقتصادی و انجام هر گونه کاری که زیان‌بار بوده و یا توقفی در آموزش وی ایجاد کند و یا برای بهداشت جسمی، روحی، معنوی، اخلاقی و پیشرفت اجتماعی کودک مضر باشد را به رسمیت می‌شناسند.
- کشورهای طرف کنوانسیون اقدامات لازم قانونی، اجرائی، اجتماعی و آموزشی را در جهت تضمین اجرای این ماده به عمل خواهند آورد. در این راستا، و با توجه به مواد مربوطه در سایر اسناد بین‌المللی، کشورهای طرف کنوانسیون خصوصاً موارد ذیل را مورد توجه قرار خواهند داد:
الف) تعیین حداقل سن یا حداقل سنین برای انجام کار.
ب) تعیین مقررات مناسب از نظر ساعات و شرایط کار.
ج) تعیین مجازاتها و یا اعمال سایر ضمانت‌های اجرایی مناسب جهت تضمین اجرای مؤثر این ماده.
قضاوت با شما.
1253
کانون دفاع از حقوق بشردرایران
نمایندگی ایالت هامبورگ
