اعدام: یک باورغلط، نقض فاحش حق حیات و امنیت زندگی، یک واکنش دفاعی بسیار ابتدایی و نسنجیده ای که دولت جمهوری اسلامی ایران به بهانه اصلاح و تربیت جامعه و برای عبرت دیگران و بر اساس شرع انجام می دهد با این اندیشه خام که حذف نیروی های مخالف و مبارز، امنیت خود و خودی ها تأمین خواهد شد و ما بر این باوریم که:
اعدام تأمین کنندۀ امنیت نبوده و نیست بلکه، مُروّج خشونت وعدم امنیت است.
قوه قضاییه دولت جمهوری اسلامی ایران براساس قانون « قصاص» یا همان «چشم در برابر چشم» وبا منطق «کشتن برای عبرت سایرین» و ادامه این روند، ایران را در صدر فهرست کشورهائی قرار داده است که همچنان به اجرای حکم اعدام می پردازند، با استناد به آخرین گزارش آماری که سال گذشته در ۲۳ کشور جهان ثبت گردیده، از مجموعۀ ۹۹۳ نفر اعدام شده در کل جهان، دستکم ۵۰۷ نفرشان در ایران اعدام شده اند و تعدادی نیز به قطع عضوی از بدنشان محکوم گردیده اند که با شیوه ای بسیار ظالمانه و قرون وسطائی این احکام نیز به اجرا در آمده است.
بیشتر بدانیم: تنها طی سه هفته اول اسفندماه دستکم 22 مورداعدام در ایران صورت گرفته است و « دیوان عالی کشور نیز بسیاری از احکام صادر شدۀاعدام را تائید کرده است از جمله حکم اعدام آقایان: انور خضری، کامران شیخه، فرهاد سلیمی، قاسم آبسته، خسرو بشارت، ایوب کریمی و داود عبداللهی، 7 زندانی سنی مذهب محبوس در زندان رجایی شهر کرج، ﺟﻮﺍﻧﺎنی ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دیگر اعدام شده گان ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ عقیده و باورشان ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺄﻣﻮﺭﺍﻥ وزارت اطلاعات و سپاه ایران ﺩﺳﺘﮕﯿﺮشده، 7 ﺳﺎﻝ از زندگی آنها بصورتﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻒ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ سپریﺷﺪ ﻭ سپس ﺑه گونه ای نمایشی، ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻓﺎﻉ و بدون داشتن حق وکیل ﺩﺍﺩﮔﺎﻫﯽ شدند و به اعدام محکوم ﻭ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﯿﺰ تائید ﺣﮑﻢشان را ﺍﺑﻼﻍ کرده اند.
سالهاست جمهوری اسلامی ایران با عناوین مختلف پیروان سایر ادیان را تحت فشار های گوناگون مثل مخالفت و محرومیت آنان از ابرازعقیده، آزادی بیان و اندیشه، بازداشت، شکنجه، زندان و در بسیاری از موارد اعدام قرار داده است، هموطنانی نظیر پیروان دراویش گنابادی، پیروان آئین بهائیت، اهل سنت، اهل یارسان، نوکیشان مسیحی و … که :
مجموعه این رویکردها بیانگر فقدان قانونی صحیح در دولت جمهوری اسلامی ایران است.
متاسفانه اعدام ها در کشور ایران تنها به پیروان و باورمندان ادیان دیگر محدود نگردیده و دولتمردان جمهوری اسلامی ایران با همان شیوه و رویکرد، فعالان و مبارزانی راکه برای ساده‌ترین خواسته‌های خود به خیابان می‌آیند را نیز یا در سطح خیابان ها و نیزارها به رگبار بسته و به انسان کشی می پردازد و یا می گیرند، می بندند، شکنجه می کنند و پس از حبس های طولانی، به مرگ محکوم می سازند.
ما این چرخه ی آزادی کشی، سرکوب، خشونت، بازداشت، شکنجه، تبعیض، اعترافات اجباری، احکام ناعادلانه و قتل های دولتی سازمان یافته در ایران، مخصوصا وضعیت بحرانی زندان ها و زندانیان سیاسی عقیدتی محبوس در زندان های کشور را به شدت محکوم نموده و خواهان:
۱ . آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی،
۲ . لغو قانون شکنجه و مجازات اعدام و سایر موارد نقض حیات بشر مثل ترور، کشتار خیابانی، شکنجه، سنگسار، قصاص و …
۳ . محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایات‌های صورت گرفته در دادگاه هایی علنی و عادلانه هستیم
و بدیهیست تا برقراری و اجرای مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر به فعالیت های خود ادامه خواهیم داد زیرا دلیل اصلی اینگونه بی عدالتی ها را در ساختار دولت جمهوری اسلامی ایران و قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز آن می دانیم.
1248
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
یادمان باشد: ماده 3: هر کس حق زندگی ، آزادی و امنیت شخصی دارد ماده 5:احدی را نمی توان تحت شکنجه یا مجازات یا رفتاری قرار داد که ظالمانه و یا بر خلاف انسانیت و شئون بشری یا موهن باشد ماده 9: احدی را نمی توان خود سرانه توقیف ، حبس یا تبعید نمود. ماده 18:هر کس حق دارد که از آزادی فکر ، وجدان و مذهب بهره مند شود .این حق متضمن آزادی تغییر مذهب یا عقیده و ایمان می باشد و نیز شامل تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی است، از اعلامیه جهانی حقوق بشر
