برای ویروس کرونا کودکان وبزرگسالان فرقی ندارد
و برای کودکان کار نیز کرونا و غیر کرونا فرقی ندارد!.
حوادث طبیعی و بیماری های واگیردار خسارت های سنگینی بر جامعه بشری وارد می کند، به ویژه در مورد کودکان که بعلت سیستم دفاعی ضعیف، بیشتر درمعرض بیمارهای گوناگون قرار دارند و باید برای پیشگیری و مراقبت از سرایت انواع بیماریها در چنین مواقعی، اقدامات ویژه، موثر و مناسبی نیز برایشان پیش بینی شده باشد، حال با توجه موارد ذکر شده و همچنین با توجه به اینکه ایران از جمله کشورهائی است که بهنگام بلایای طبیعی از میزان بالای حوادث وبیماری‌های واگیردار برخوردار است، متاسفانه کودکان این مناطق به دلیل ناآگاهی از خطرات ناشی از عفونت و شیوع بیماری، جزو اولین قربانیان این گونه حوادث به شمار میروند و درصد کودکان مبتلا در نزد اقشار ضعیف، محروم و کم درآمد جامعه که در تهیه، تأمین و دریافت ویتامین‌ها و کالریهای لازم ناتوانند، بسیار بیشتر است زیرا:
برای حمایت ازکودکان نیازمند و محروم بهنگام بروز سیل و زلزله و پیش گیری از ابتلای آنان به بیماریهای عفونی و واگیردار نه فقط هیچ گونه برنامه ای دردست اقدام نیست بلکه تا کنون پیش بینی لازم هم نشده است.
تعداد کودکان آسیب پذیر خانواده های ایران را میتوان بااستناد به مطالب مسئولین و مردان سیاست محاسبه کرد، بطور نمونه : رئیس کمیته امداد می گوید: نزدیک به ۵۰ میلیون نفر زیر خط فقر قرار دارند که در تامین مایحتاج روزانه غذایی خود ناتوانند و با مشکلات جدی دست به گریبان.
آقای رسول خضر،عضو کمیسیون اجتماعی مجلس نیز می فرمایند : با توجه به مسئله تورم، میزان خط فقر در تهران نزدیک به ۱۰ میلیون و در شهرستان‌ها نزدیک به ۵ میلیون تومان است.
آقای حسن ابوالقاسمی، استاد دانشگاه علوم پزشکی هم از وجود ابتلای ۳ هزار کودک زیر۱۵ سال مبتلا به سرطان در هر سال خبر میدهد.
در مقابل: خانم مینو محرز رییس مرکز تحقیقات ایدز ایران هم اعلام میکند که بر اساس مطالعات صورت گرفته ۴.۵ درصد کودکان کار آنها به ویروس اچ‌آی‌وی (ایدز) مبتلا هستند. آقای سام بوربور کنشگر حقوق کودکان نیز عنوان می کند که کودکان کار در بسیاری از مناطق ایران در معرض آزار جسمی و جنسی دائمی قرار دارند و بر اساس گزارش مدافعان حقوق کودکان، با این کودکان نه تنها در جامعه، بلکه حتی در مراکز دولتی نگهداری کودکان خیابانی هم بدرفتاری می‌شود که آمار دقیقی از این قربانیان کوچک در دست نیست. خانم مینا جندقی عضو هیات مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان در مورد کودکان زباله‌گرد، افرادی که در خیابان یا مترو دستفروشی می‌کنند و بدون ماسک و دستکش در سطح شهر در تردد هستند، کسانی که تغذیه نامناسبی دارند و محل سکونت‌شان نیز در جوار زباله‌هاست و… می گوید: اینان در صورت ابتلا به بیماری کرونا و سایر ویروس ها نیز، امکان مراجعه به مراکز درمانی ندارند چون از یک سو پذیرش کودکان بدون اوراق هویت ممکن نیست و از سوی دیگر هزینه‌های درمانی بسیار سنگین است و در توان آنان نیست. آقای فرشید یزدانی مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان نیز هشدار می دهد که: کودکان و بزرگسالانی که از راه فروشندگی در مترو امرار معاش می‌کنند، به علت ارتباط گسترده با جامعه و حضور در اماکن عمومی نه تنها در معرض تهدید و خطر ابتلا به انواع بیماری ها می باشند بلکه در زمرۀ ناقلین اینگونه بیماری ها نیزشمرده می شوند، وی ضمن تقبیح کار کودکان، از دولت می خواهد که لوازم بهداشتی، دستکش، لوازم ضدعفونی و ماسک رایگان در اختیار این قشر بگذارد اما زهی تاسف زیرا:
امداد رسانی نسبت به قشرآسیب پذیر جامعه در دولت جمهوری اسلامی ایران صفر است.
در ضمن تعهد و عملکرد دولتمردان جمهوری اسلامی ایران نسبت به مواد ۳، ۶، ۲۴و۲۷ از کنوانسیون حقوق کودک و یا توجه به مواد ۱ و۳و و۲۵ از اعلامیه جهانی حقوق بشر و اهداف یک، سه و شانزدهم سند ۲۰۳۰ هم در حد صفر است
متاسفانه و علیرغم مخالفت ها و تهدید های مسئولین، گزارش ها و آمارهای مرتبط با گسترده گی ویروس کرونا بیانگر افزایش بی رویه آن درهمه جای کشور است، از مجلس قانون گذاری گرفته تا بازار شب عید، اما زباله‌گردی کودکان در درون سطل‌های زباله ادامه دارد و گل فروشی و شیشه پاک کنی آنها بر سر چهارراه‌ها.
1244
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان
