کولبران همچنان در انتظار حقوق وعده داده شده اما محقق نشدۀ دولت
ساکنان مناطق مرزی در پی فقدان فرصت های شغلی و وضعیت فاجعه بار اقتصادی و تورم لگام گسیخته برای امرار معاش، ناچار به کولبری هستند، شغلی کاذب و سخت که آنان را به کام مرگ می کشاند زیرا تجربه ۴۰ ساله در جمهوری اسلامی ایران نشانگر آنست که اختلاس و دزدی بویژه توسط مسئولین و دولتمردان جرم نیست و بطور معمول پیگیری هم نمی شوند اما کولبری جرمی است بسیار بزرگ و ماموران انتظامی، مرزی و سپاه نه تنها با تمام قوا و تجهیزات موظف به مبارزه با آنانند بلکه اجازه شلیک مستقیم را هم دارند و میتوانند آتش به اختیار عمل کنند! تا آنجا که ماهانه ده ها تن در تعقیب و شلیک نیروهای مرزبانی کشته و زخمی می شوند ویا اگر از این هفت خوان بتوانند جان سالم به در برند مین های خفته در خاک، سقوط از گردنه های پر پیچو خم و یا بوران، سرما و برف های کوهستان درانتظارشان است، هنوز اخبارجانکاه پیدا شدن پیکر فرهاد و آزاد دو برادر نوجوانی که برای اولین بار و از سر فقر به کولبری روی آورده بودند در ذهن ها تداعی میشود و این اندک، تنها بخش کوچکی از وضعیت وحشتناک کولبران را بازگو میکند .
|
آزاد۱۷ساله همراه برادر۱۴ساله‌اش فرهاد خسروی،اهل روستای نی از توابع مریوان بودند، پدر دارای معلولیت جسمی و مادر معلولیت ذهنی دارد، آنها که توانایی تامین هزینه‌های زندگی را نداشتند تصمیم گرفتند برای امرارمعاش کولبری کنند اما پیکر های یخ زدۀ آن دو پیدا شد. |
حدود ۲۰ هزار نفر در کردستان کولبری می‌کنند، و معیشت ۶۸ هزار نفر در استان‌های غربی کشوراز طریق کولبری تامین میشود، انسان‌هایی که هرکدام بار یک زندگی را به دوش می‌کشند و در این مسیر سخت گاهی جان را فدای نان می‌کنند اما سردرگم و بیمناک از آینده، و این در حالیست که روزنامه همشهری می نویسد جمعیت زنان و نوجوانان کولبر ساکن در روستاهای مرزی استان‌های کردستان، آذربایجان غربی و کرمانشاه افزایشی قابل توجه داشته است زنان و مردان کولبر با تحصیلات دانشگاهی، چرا؟ پاسخ:
فقر، توسعه نیافتگی، محرومیت و نگاه امنیتی به این مناطق.
طرح های “ بیمه کولبران”،“ ساماندهی کولبران” و “پیله‌وری، جایگزین کولبری پرخطر” از جمله وعده های دولت حسن روحانی طی سالهای گذشته بود که هیچ‌کدام محقق نشده اند زیرا برنامه های تامین معیشت پایدار مرزنشینان، خاصه کولبران در دولت جدی گرفته نمی‌شود، براساس مفاد تفاهم‌نامه بیمه ای کولبران که بین صندوق بیمه اجتماعی روستائیان و عشایر با استاندار وقت منعقد شد، قرار شد ۱۵هزار کولبر در کردستان بیمه شوند، اطلاعات۱۳۳۳۰ کولبر در اختیار صندوق بیمه عشایر و روستائیان قرار گرفت و شغلی با عنوان کولبری در سامانه این صندوق تعریف شد، بیش از۲۰۰۰ نفر ثبت نام اولیه را هم انجام دادند اما، نه تنها طرح پر سروصدای بیمه کولبران منتفی شد بلکه «طرح ساماندهی کولبران» و متمرکز کردن آنها در بازارچه‌های رسمی که قرار بود «پیله‌وری» از طریق گذرگاه‌های امن را جایگزین «کولبری پرخطر» کند نیز به هیچ کجا نرسید،
طرح دو فوریتی ممنوعیت شلیک مستقیم به کولبران: سالهاست در مناطق مرزی تعدادی از کولبران به خاطر سرمازدگی، ریزش بهمن یا تیراندازی مامورین نظامی و انتظامی زخمی و کشته می‌شوند، تنها در سال ۲۰۱۸ به غیر از خسارت های مادی، قتل حیوانات بارکش و حوادث ناشی از سرمازدگی، ریزش بهمن، قتل ۴۸ کولبر و زخمی شدن ۱۰۴ تن آنان توسط نیروهای مرزبانی و انتظامی در محدوده غرب و شمال غربی کشور مستند شده است. ودر سال ۲۰۱۹ نیز دستکم ۵۰ نفر با شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی و انتظامی جان خود را از دست داده اند.
کولبران از دو جهت مورد ظلم قرار میگیرند، هم ازجانب قاچاقچیان عمده که در شهرهای بزرگ و بویژه پایتخت ساکن هستند و با مدیریت قاچاق کالا به اقتصاد وبه معیشت مرزنشینان آسیب وارد می‌کنند و هم از سوی دولتمردانی که هنوز مشخص نیست چه برنامه‌ای برای کولبران دارند
با توجه به اصل ۳ قانون اساسی اعلام میداریم که:
دولت موظف به تامین امور رفاهی، اجتماعی و اقتصادی تمام افراد جامعه بویژه کولبران و مرزنشینان است.
اعضای کمیته دفاع از حقوق کار و کارگر با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر بخصوص ماده ۳(حق حیات)، ماده ۲۳(حق داشتن کار مناسب با درآمدعادلانه)، ماده ۲۵(حق رفاه ازحیث خوراک،مراقبتهای طبی و خدمات اجتماعی ) وهمچنین با اشاره به اهداف ۱۷ گانه سند یونسکو بخصوص هدف۱: (پایان دادن به فقر در همۀ اشکال آن و در همه جا)، هدف۲: (پایان دادن به گرسنگی، تحقّق امنیّت غذایی و تغذیۀ بهتر و توسعۀ کشاورزی پایدار)، هدف۳: (تضمین یک زندگی توام با سلامت و ترویج رفاه برای همه و در تمامی سنین)،هدف ۴: (اترویج رشد اقتصادی ماندگار، فراگیر و پایدار، اشتغال کامل و بهره ور، و اشتغال شراف تمندانه برای همه) اعلام می دارند: هیچکس درهیچ سمت وجایگاهی حق شلیک به انسان دیگر را نداشته و بر این باورند که ساکنان مرزنشین همانند سایر انسانها باید از رفاه اجتماعی واشتغال مناسب با شئون انسانی برخوردار باشند .
1218
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق کار و کارگر
