ما نیم دیگر، حق دیدن و برابر داریم
حق دیدن از آن دسته حقوق ذاتی ست که انسان از بدو تولد به آن محق میشود و هیچ قانون یا نهاد و سازمانی چه داخلی و چه بین المللی اجازه نقض این حق را ندارند.و اتفاقا دولتها موظفند که برای بهتر دیدن و زیباتر دیدن و راحت تر دیدن تمامی امکانات را فراهم سازد.
زنان در جمهوری اسلامی ایران از همه سو بیشتراز قبل تحت فشار تعصبات و قوانین من درآوردی شرعی و اسلامی شده اند.از نداشتن حق انخاب همسر، انتخاب پوشش گرفته تا خروج از کشور بدون اجازه پدر یا همسر و نداشتن اجازه کاندیداتوری برای ریاست جمهوری و … .
اما ماجرا به همین جا ختم نمیشود. با گذشت ۴۰ سال همچنان شاهد آن هستیم که دختران و زنان بخاطر عشق به ورزش مورد آزار و اذیت قانون نا نوشته و مجریان آن قرار میگیرند.
از زنان حق تماشای مستقیم ورزش را گرفته اند:
به زنان اجازه ورود به ورزشگاهها نمی دهند چرا که به بهانه های شرعی و حرام دانستن دیدن نامحرم با شورت ورزشی،هراس از به خطر افتادن اسلام دارند اما در این بین عده زیادی از زنان و دختران ایران با تمام وجود در حال جنگیدن برای گرفتن حق خود هستند که اغلب محکوم وسرکوب میشوند و در آتش جهل و نابرابری میسوزند و تنها جرمشان آن است که میخواهند ببینند:
سحر خدایاری که با لقب دختر آبی شناخته میشود، از هواداران استقلال تهران بود که در اعتراض به دستگیری و محکومیت به زندان بخاطر تلاش برای ورود به ورزشگاه و تماشای فوتبال، اقدام به خودسوزی کرد و متاسفانه در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۹۸ درگذشت.
چه بسیارند دختران نوجوان و یا زنان جوان ایرانی برای ورود به ورزشگاه باید خود را به ظاهری مردانه درآورده‌اند.از آن جمله تعدادی از «دختران آزادی» توسط اطلاعات سپاه بازداشت شدند.
زهرا خوش‌نواز، لیلی ملکی، هدیه مروستی و فروغ علایی و … از جمله بازداشت شدگانی هستند که جرم آنها تلاش برای ورود زنان به ورزشگاه‌های ایران تعریف شده است. رییس فیفا روز ۲۸ خرداد ۱۳۹۸ طی نامه ای رسمی به مهدی تاج، اعلام کرد با اضافه شدن کدهای انضباطی جدید فدراسیون جهانی فوتبال، ممانعت از ورود زنان به ورزشگاه‌های ایران با عواقبی مانند محرومیت همراه خواهد شد و به فدراسیون فوتبال ایران تا ۲۴ تیرماه، زمان برگزاری مسابقات مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۲۲ فرصت داده شد تا شرایط حضور زنان در همه ورزشگاه‌های ایران را فراهم کند.
ازطرفی «مکارم شیرازی»،از مراجع تقلید شیعه در پاسخ به استفتایی درباره حضور بانوان در ورزشگاهها نوشت: جو حاکم در ورزشگاهها برای حضور زنان مناسب نیست و اختلاط جوانان و آزاد بودن آنها سرچشمه مشکلات زیادی از نظر اخلاقی و اجتماعی میشود.
ورزشکاران مرد پوشش مناسبی در برابر زنان ندارند.بنابراین، لازم است از حضور در این برنامه‌ها خودداری کنند؛
یادآور میشویم که هیچ قانونی برای ممانعت از حضور زنان در استادیوم های ورزشی وجود ندارد و در تمامی این سالها صرفا با استناد به این گونه استفتایات از مراجع تقلید و روحانیون کشور این حق دیدن از زنان سلب شده است.
سرانجام پس از فشارهای داخلی و خارجی، زنان کشور توانستند حق ورود به ورزشگاه ها را پس از ۴۰ سال بگیرند اما با محدودیت و تدابیر شدید امنیتی و حصار کشیدن به دور آنها و تنها برای تماشای بازیهای ملی .
اما واضح و مبرهن است که ورود زنان به ورزشگاه ها نه از سر رعایت حق زنان برنامه ریزی شده بلکه از ترس محرومیت تیم ملی و فدراسیون فوتبال ایران این بستر کاملا محدود و بعضا گزینشی اتفاق افتاده است .
ما اعضای با استناد به اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده ۱(همه آزاد و برابر به دنیا آمده اند) و ماده ۲(عدم تبعیض) و هدف پنجم از سند توسعه پایدار۲۰۳۰ یونسکو که به تساوی جنسیتی و توانمند سازی تمام زنان و دختران تاکید دارد، با توجه به واقعیتهای زندگی فردی و اجتماعی شهروندان و رفع هر گونه تبعیض جنسیتی در کلیه عرصه های زندگی زنان و مردان جمهوری اسلامی ایران را بعنوان ناقض حقوق زنان شدیدا محکوم میکنیم.
1180
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
