فقدان”آزادی پس از بیان”، محرومیت از حقّی است درسرتاسر کشور پهناور ایران.
آزادی بیان که یکی از بحث انگیزترین موضوعات جوامع بشری و جزء مهمترین حقوق اساسی افراد است اکنون بطور کامل با منافع اربابان قدرت و دیدگاه های اقتدارگرایانه مسئولین ودولتمردان ایران در تعارض قرار گرفته هرچند که:
در زمرۀ حقوق شهروندی به شمار می آید و همه افراد به مقتضای انسان بودن خود، باید به طور یکسان از آن برخوردار شده تا بتوانند در بیان اندیشه و افکار خویش و تا جایی که سبب نقض حقوق دیگران و اصول مورد احترام جامعه نشود، مجاز باشند اما:
وقتی آقای پویان خوشحال، خبرنگار یک روزنامه در گزارش خود بجای استفاده از کلمه “شهادت” عبارت “درگذشت” را برای امام سوم شیعیان به کار می برد، با اتهام «توهین» به موازین اسلام بازداشت می شود.!
و در ۲۰ مرداد سال جاری و در شهر مشهد گروهی از زنان و مردان فعال مدنی و حقوق بشری که دراعتراض به صدورحکم ناعادلانه ۱۳ سال زندان برای دکتر جعفری یزدی، جانباز جنگ ایران و عراق وی را تا دادگاه تجدیدنظر همراهی می کنند، با سرکوب و دستگیری غیر قانونی مواجه می شوند که از وضعیتشان اطلاعی در دست نیست و نهادهای دستگیر کننده هم پاسخگو نیستند، دستگیر شده گان عبارتند از خانمها فاطمه سپهری: فعال مدنی و همسر شهید، حوریه فرجزاده طارانی:فعال مدنی و خواهر شهرام فرجزاده از جانباختگان سال ۸۸، پوران ناظمی: فعال مدنی و امور خیریه، آقایان: غلامحسین بروجردی: فعال مدنی، رضا جنگی: فعال مدنی، هاشم خواستار: فعال مدنی، حقوق بشر، حقوق صنفی و بازنشسته آموزش و پرورش، هاشم رجایی: فعال مدنی و بازنشسته دولت، محمد حسین سپهری: فعال مدنی و دبیر آموزش و پرورش، مرتضی قاسمی: فعال مدنی و جانباز، جواد لعل محمدی: فعال مدنی و دبیر آموزش و پرورش، عبدالرسول مرتضوی: فعال مدنی و جانباز و محمد نوریزاد: فعال مدنی، نویسنده، کارگردان و مستند ساز.
گفتنی است روند بازداشت فعالین عقیدتی، سیاسی مدنی، صنفی، فرهنگی و اجتماعی که حمایت و پشتیبانی خود را از امضا کنندگان «بیانیه ۱۴ فعال مدنی و سیاسی برای استعفای خامنهای و تغییر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران» اعلام کرده بودند، نیز در روزهای اخیر بازداشت و به «براندازی» متهم شده اند. بطوریکه تا زمان تنظیم این اطلاعیه به بیش از ۳۰ تن و تا چند شهر و استان گسترش یافته است.
از جملۀ خانمها: گیتی پورفاضل حقوق دان برجسته، فعال مدنی و حقوق زنان و عضو کانون نویسندگان در تهران، شهلا انتصاری، فعال حقوق زنان در رشت، نرگس منصوری، فعال مدنی و از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد در تهران، محمد مهدویفر، فعال مدنی در شهرستان آران و بیدگل، شهلا جهانبین، همسر عباس واحدیان شاهرودی در مشهد، زهرا جمالی فعال مدنی در تهران و فرنگیس مظلوم» مادر سهیل عربی، زندانی عقیدتی و یکی دیگراز امضا کنندگان این بیانیه که قبل از انتشار بازداشت شده است. آقایان زرتشت احمدی راغب آتش نشان و فعال مدنی در شهریار، عباس واحدیان شاهرودی، نویسنده و فعال سیاسی، کمال جعفری یزدی، استاد دانشگاه، در مشهد،.
بیشتر بدانیم: در آغاز ۱۴ تن از فعالان مدنی و کنشگران سیاسی داخل ایران با طرح یک سری خواستههای سیاسی و مدنی بیانیه ای را امضا ومنتشر نموده و ضمن شرح مشکلات اقتصادی، مدنی و سیاسی داخل ایران با انتقاد از وضعیت جاری کشور در زمینههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی خواستار اعمال اصلاحات در قانون اساسی کشور شده، کنارهگیری سید علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی ایران از قدرت و گذار از نظام جمهوری اسلامی شدند. و در ادامه ۱۴ تن دگر از زنان داخل ایران نیز طی نامهای در حمایت از بیانیه اول، و خواهان گذار از آن و رسیدن به یک دولت سکولار و مردمسالار شدند .این باز داشت ها در حالی صورت گرفته است که آقای خامنه ای در نوروز۹۷ طی یک سخنرانی در مشهد گفته است:
در کشور ما آزادی فکر، آزادی بیان، آزادی انتخاب وجود دارد و هیچکس بخاطر فکر و نظر مخالف با نظر حکومت، مورد فشار و تهدید و تعقیب قرار نمیگیرد وعدهای با بیانصافی و سوءاستفاده از آزادی های موجود، به دروغ میگویند که آزادی وجود ندارد،
همچنین آقای حسن روحانی، انتقاد از دولت را بلامانع دانسته و گفته است: در دولت یازدهم و دوازدهم انتقاد از دولت بی هزینه و حتی توأم با جایزه و تشویق است و ما نیز اعلام میکنیم که ” عدم آزادی پس از بیان”، یعنی :
سرکوب، بازداشت، تهدید، ضرب و شتم، زندان، شکنجه،احکام طولانی مدت و حتی اعدام.
که اینگونه رفتار خشونت امیز و نافی کرامت انسانی، با استناد به مواد مندرج در منشور جهانی حقوق بشربه ویژه ماده ۹: عدم توقیف، حبس یا تبعید غیر قانونی، ماده ۱۲: عدم دخالت در احوال شخصی، ماده ۱۹: حق آزادی بیان، ماده ۲۸: حق دنیای زیبا و آزاد برای همه و اصل های ۳۴، ۳۷ و۲۰ از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به شدت محکوم است و در مقابل آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی،عقیدتی، اولین گام در راستای احقاق حقوق اولیه ملت ایران شمرده می شود.
1168
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان