تابوی کودک آزاری هر روز شکسته تر و قُبح آن کم رنگتر میشود.
طی سالهای اخیر مسائل و مشکلات پیرامون کودک، کودک آزاری و آسیب های وارده به این قشر آسیب پذیرنه تنها کاهش نیافته بلکه متاسفانه روندی روز افزون داشته است.
اگر اخبار دیروزهایمان حاکی از قتل و تجاوز به ستایش، کیمیا، آتنا، اهورا، کیانا و ندا و … توسط پسر همسایه، ناپدری، مرد رنگرز و مردان فامیل بود، اخبار امروزمان بیانگر اینگونه جنایت هاست.
امّا: قتل دختر ٣ساله ای که «مادرش» اعتراف میکند: «من سر دخترم را بریدم و خانه را به آتش کشبدم»؛ اعترافات «پدر کودک» ۸ ساله مبنی بر اینکه: «علی را خودم از بالای پلی به وسط بزرگراه پرت کردم» و در تازه ترین مورد که متاسفانه آخرین هم نیست، قتل ” پارمین ” دخترک ۷ ساله ای است که به دست «نامهربان پدر» و فقط بر اساس آموزه های اعتقادی، در آغوش قاتل ( پدری سالم، از خانواده‌ای معروف و مشهور؛ تحصیل کرده که اکثر اعضای خانواده وی هم از تحصیلات عالیه برخوردارند؛ عاری از هرگونه اعتیاد، مهندس رسمی وزارت نفت و از نخبگان کشور) راه های تنفسش بسته شد تا به ظنّ او با جسم و ذهنی عاری از گناه رهسپار بهشت موعود گردد و پایانی تلخ بر معصومیت کودکی دیگر از آینده مبهم کودکان سرزمینمان باشد .
بدون شک، بافت مذهبی و اعتقادی تحمیل شده بر جامعه ایرانی؛ محدودیتها؛ بحرانهای اجتماعی؛ بویژه نواقص و خلاء های قانونی از عواملی هستند که در بروز و رشد کودک آزاری بسیار موئثرند که از آن جمله است :
لایحه حمایت از حقوق کودکان که در اردیبهشت سال ۱۳۸۸ تقدیم دولت شد؛ پس از ۱۰ سال؛
تنها کلیات آن تصویب شده و از اردبیهشت سال جاری تا کنون نیز در انتظار نظر شورای نگهبان است!.
اعضای نمایندگی اسکاندیناوی با استناد به مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون‌ها، پیمان نامه های مربوط به حقوق کودک، و اصول ۱۷ گانه سند ۲۰۳۰ یونسکو و با تکیه برماده ۶ کنوانسیون حقوق کودک (کشورهای طرف کنوانسیون حق ذاتی هر کودک را برای زندگی به رسمیت خواهند شناخت) و اصل ۱۰از اعلامیه یاد شده (کودک باید در مقابل هر گونه اعمال و رفتاری که ترویج تبعیضات نژادی، مذهبی و غیره را ممکن سازد، حمایت شود….) ، خواهان رشد کودکان در بستری آزاد، آرام، توام با تجلی در راستای ساخت جامعه سلامت و پویا هستند.
1154
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی اسکاندیناوی
