پناهجویان بی پناه!؟ روز جهانی پناهندگان!؟
کنوانسیون پناهندگی سازمان ملل در۶۸ سال پیش بتصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و این کنوانسیون مفهوم پناهجو را اینگونه میداند: پناهنده فردی است که به دلایلی مثل نژاد، مذهب، ملیت یا عضویت در یک گروه خاص اجتماعی و یا یک باور سیاسی، ترس و انگیزه موجهی از آزار دارد و درخارج از کشور خویش به سر برده، بعلت همان ترس ناشی از آزار، قادر و یا مایل به برخورداری ازحمایت کشورمبداء و یا بازگشت به آن نیست.
در سالهای اخیر نام بسیاری از ایرانیان نیز در بین ملت های پناهجو دیده می شود که تحت تاثیر شرایط منطقۀ خاورمیانه، سرکوب، فشار و اختناقی که قوانین جاری، ماموران و مسئولان رژیم جمهوری اسلامی ایران در بروز، تشدید و تداوم آن تاثیر مستقیم دارند مجبور به ترک وطن شده اند با کوله باری از غم، درد، حسرت، اندوه و به امید یافتن مکانی امن و آزاد برای ساختن فردایی بهتر برای خود و خانواده. آنان با دلایل گوناگون از جمله نجات جان خود، حفظ آزادی، حقوق ذاتی و باور به شان انسانی شان مجبور به ترک میهن خود گشته اند، همانان که در وطن خود و در برابر دولت کشورشان بی پناه مانده اند و جایگاهی ندارند چون قوانین اجرائی کشورشان اولین عامل تهدید کنندۀ آنانست.همچنین میتوان به شرایط وخیم پناهجویان بخصوص کودکان در یونان اشاره کرد. در لسبوس، کیوس، و ساموس بازداشتگاههای خود را با سیم خاردار ممنوع الورود کرده اند. در این بازداشتگاهها کودکان مکررا به همراه بزرگسالان در فضاهایی شلوغ و کثیف نگهداشته می شوند. در ساموس بازداشت شدگان گفتند که آنها تنها برای مدت ۳۰ دقیقه در روز به آب دسترسی داشتند. در کیوس سازمان دیده بان حقوق بشر دریافت که بزرگسالان و کودکان در پناهگاههای موقتی زندگی می کنند که عاری از نور آفتاب بوده و صرفا از لباس و پتو ساخته شده است. در استرالیا این فاجعه به شکل دیگری اتفاق افتاده است . با معلوم شدن نتایج انتخابات استرالیا و نخست وزیری اسکات موریسون که خبرگزاری فرانسه وی را «معمار سیاست سختگیرانه زندانی کردن در خارج از استرالیا» خوانده، موجی از اقدام به خودکشی در اردوگاه‌های پناهجویان آغاز شد. تا جایی که در دو هفته 15 مورد خودکشی جدی اتفاق افتاد. پناهجویانی که در راه استرالیا بازداشت می‌شوند به دو کشور پاپوآ گینه نو و نائورو، هر دو در آب‌های اقیانوس آرام، فرستاده می‌شوند و در اردوگاه‌های آنها با شرایط فجیعی نگهداری می‌شوند .که از جمله اند هموطنانی که در بن بست کشورهائی مانند: ترکیه، صربستان، استرالیا، یونان، اندونزی، پاکستان و…
دوران انتظار بسیار طولانی برای رسیدگی به پرونده پناهندگی،
عدم امکان و نداشتن اجازه کار،
شرایط نامطلوب برخی از مراکز اسکان پناهندگان از نظر وضعیت بهداشتی و معیشتی،
شرایط غیراستاندارد تحصیلی و آموزشی بخصوص در مورد کودکان و نوجوانان و …
که موارد یاد شده عوارض تلخی مانند خودکشی، افسردگی، بیماری های مزمن بویژه روحی روانی و اختلاف های خانوادگی را به دنبال دارد.
بطور کلی، نقض حقوق پناهندگان باعث نقض حقوق کودکان، حقوق زنان و … میشود . و آرزو داریم که رعایت و احترام به کرامت انسانی به بهانه روز جهانی پناهنده ۲۰ ژوئن را سرلوحه اقدامات خود قرار داده و مرهمی باشند برای پناهجویان بی پناهی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند،
اعضای کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو بار دیگر یادآور می شوند که براساس مادهٔ ۲: (عدم تبعیض)، ماده ۳: (حق حیات و امنیت زندگی برای همه) مادهٔ۱۳: (حق انتخاب محل اقامت)، ماده ۱۴: (حق پناهندگی) از منشور جهانی حقوق بشر وهمچنین اهداف هفده گانه سند ۲۰۳۰ سازمان یونسکو به ویژه هدف۱: (پایان دادن به فقر در تمامی اشکال آن در همه جا) ،هدف۱۰: ( کاهش نابرابری در درون و میان کشورها) و هدف ۱۶: (ارتقای جوامع صلح‌آمیز و فراگیر برای توسعه پایا، فراهم کردن دسترسی به عدالت برای همه و ساخت موسسات کارآ، قابل اعتماد برای همه و در همه سطوح )، نقض حقوق پناهجویان را بر نمی تابند، در راستای بهبود و حفظ ارزش های والای انسانی همچنین حفظ و احترام به کرامت آنان بسش از پیش تلاش نموده، ازجامعه جهانی، سازمان ملل، اتحادیه اروپا، دولت‌های دمکراتیک و همه انسان های آزادیخواه می‌خواهند همصدا با انان در جهت احقاق حقوق این افراد اقدامات لازم را بعمل آورند.
1145
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو
