فروش خاک ایران!!!؟ سود جویی و حاشیه امنیت باندهای ذیربط
همه میدانیم که: آب و خاک از مهم‌ترین و استراتژیک ترین عوامل توازن و حفاظت از محیط زیست، همچنین شاخص اصلی در تأمین امنیت غذایی یک کشور به شمار می‌روند و ارتباط مستقیمی با حیات انسان و جانداران دارد. اما نکته نگران کننده این است که در چند سال 
اخیر پدیده قاچاق خاک هم به کارنامه سیاه جمهوری اسلامی ایران اضافه شده است. خاک را در سکوت مطلق به کشورهای حاشیه خلیج فارس برای ساخت جزایر مصنوعی قاچاق می کنند.
وجود خاک حاصل خیز در مراتع کشور و از سویی دیگر، محروم بودن کشورهای حاشیه خلیج فارس از خاک مستعد، زمینه سوداگرانه قاچاق خاک را فراهم آورده است. طبق تحقیقات به‌عمل‌آمده، برای اینکه یک سانتی‌متر خاک شکل بگیرد در حدود 600 سال زمان لازم است. از طرفی عمق خاک کشاورزی نزدیک به ۳۰ سانتی متر می باشد و درون خاک موجودات زنده ای هستند که با برداشت سطح خاک از بین می روند و این تخریب باعث می شود گیاهان رشد نکنند و باعث تبدیل زمین از دایر به بایر شود. حال با توجه به موارد گفته شده باید از قاچاق خاک جلوگیری به عمل آید. چرا که توسعه این امر می‌تواند خسارت سنگینی به عرصه‌های طبیعی و مراتع کشور وارد کند و زمین را از محیطی کشاورزی به محیط لم یزرع تبدیل کند.
این ذهنیت که: ایران کشوری وسیع است و خاک کم ندارد، یک تصور کاملا غلط است.
طبق آمار و اطلاعات از مجموع 165 میلیون هکتار وسعت کشور تنها 18,5 میلیون هکتار خاک کاربرد زراعت دارد. 10 تا 11 درصد خاک کشور مستعد کشاورزی است و ایران از لحاظ خاک حاصلخیز برای کشاورزی کشور فقیری در جهان محسوب می شود.
قاچاق خاکِ ایران به خارج از کشور در حالی ادامه دارد که رئیس انجمن علوم خاک ایران از فرسایش سالانه «دو میلیارد تن» از خاک کشور خبر داده و خسارت ناشی از فرسایش خاک در ایران را «معادل ۵۶ میلیارد دلار» در سال برآورد شده است.
انتخاب مسئولان غیر متخصص و ناکارآمد در سازمان محیط زیست و انتساب آقازاده ها برای مدیریت در نهادهای وابسته به آن ، باعث شده که شرح وظایف، بجای حفظ و حمایت از محیط زیست به تخریب و درآمد از محیط زیست تغییر کند .
شایان ذکر است منافع ملی، تنها به معنای حفظ تمامیت ارضی نیست، با توجه به این که خاک منبعی تجدید ناپذیر است لازم است هر چه سریعتر اقدام بعمل آید و جلوی قاچاق خاک به کشورهای همسایه گرفته شود. شاید قاچاق خاک از کشور تنها نوعی از قاچاق باشد که آینده نسلی از یک ملت را به نابودی بکشاند؛ چراکه امنیت غذایی در گرو کشاورزی است و کشاورزی بدون خاک غیرممکن است.
براساس اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت محیط زیست وظیفه عمومی است و هر فعالیت اقتصادی و غیره که با آلودگی محیط زیست و تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است.
ما اعضای کمیته دفاع از محیط زیست ایران با استناد به معاهدات بین المللی حقوق بشری، محیط زیست را به عنوان یک حق مستقل حقوق بشری می دانیم و برای داشتن محیط زیستِ با کیفیت خواستار اجرای بدون شرط اهداف 17 گانه سند 2030 یونسکو بخصوص هدف دوم: (پایان دادن به گرسنگی، دستیابی به امنیت غذایی و بهبود تغذیه و ترویج کشاورزی پایدار) و هدف پانزدهم: (حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستم های زمینی، مدیریت پایدار جنگل ها، مبارزه با بیابان زایی، متوقف و معکوس نمودن فرسایش زمین و توقف از بین بردن تنوع زیستی)، و همچنین خواستار توقف قاچاق خاک مرغوب و حاصلخیز ، تخریب منابع غیرقابل جبران کشور ، برخورد با متخلفان ، چپاولگران و عاملان این پدیده در راستای حفظ منابع ملی و میهنی می باشیم.
1096
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از محیط زیست
