خودکشی، خودسوزی، آخرین راه رهایی زنان
در کشور ایران زنان همانند کودکان از جایگاه متزلزلی برخوردار هستند و تبعیض های فراوانی شامل حال آنان شده است .که امروزه این تناقض ها، آشکارتر و بیشتر شده اند.اما همین بی عدالتی ها و نابرابری ها و تبعیض ها نسبت به حقوق زنان باعث شده که برخی از زنان از سر ناچاری به خودکشی روی بیاورند. جامعه و نهادهای دولتی در کاهش خودکشی نقش پررنگی دارند و متاسفانه در جمهوری اسلامی ایران نه تنها به این مهم اهمیت نمی دهند، بلکه بودجه ی بسیار کمی به سلامت روانی و رفاه عمومی تعلق داده اند و اغلب اقدام ها ناقص و بی ثمر هستند و ارگان های آموزش دهنده مهارت های زندگی به صورت رایگان و کارآمد وجود ندارد و کنترل آسیبهای اجتماعی نیز به صورت گسترده صورت نمیگیرد .
10 سپتامبر “روز پیشگیری از خودکشی” نام گرفته تا بهانه‌ای باشد برای پرداختن به عوامل ایجادکننده و پیشگیری‌کننده این آسیب اجتماعی که دارای ریشه‌های متعدد است .
اما به راستی دلیل اینکه زنان به جای خودسازی, خودسوزی را برمی گزینند چیست؟
عدم آگاهی از حقوق ذاتی وعدم حمایت از حقوق زنان !!!
ازدواج های نامناسب که تفاوت های سنی در آن فاحش است، فرهنگ مردسالاری حاکم، نداشتن حق انتخاب همسر، فقر و بیکاری مردان از مقوله هایی است که به پدیده خودکشی در میان زنان دامن زده است. هم چنین بی سوادی و فقر فرهنگی و معیشتی در کودکانی که به اجبار تن به ازدواج با مردان پیر میدهند یا همسر چندم آنان میشوند، باعث شده آنان برای رهایی خود و آسیب رساندن به همسر خودکشی را انتخاب کنند. مردان به دلیل بیکاری به آزار و اذیت زنان و کودکان خود می پردازند و این ضرب و شتم زنان توسط مردانشان و فقر اقتصادی باعث شده برخی از زنان، خودکشی را به عنوان تنها راه حل برون رفت و خلاصی از مشکلاتشان ببینند.
همچنان هیچ مرجعی مردان این زنان را مقصر نمی شناسد و هیچ برخورد قانونی با مسببان این نوع حوادث صورت نمی گیرد زیرا گفته میشود که زنان خود خواستند و مرتکب چنین عملی شده اند! نبود مکانهایی برای مشاوره زنان و یا بی اطلاعی از وجود اورژانس اجتماعی و بی تفاوتی مسئولان جمهوری اسلامی ایران نسبت به حقوق زنان از عوامل افزایش خودکشی آنان است چه بسا اگر این زنان از حقوق ذاتی خود آگاه بودند یا قانون حمایتی از زنان در ایران وجود داشت و برابری جنسیتی مرسوم بود با این آمار نگران کننده مواجه نبودیم.
اما سوال اینست که با وجود این آمار نگران کننده خودکشی زنان، چرا قانونگذاران و یا سازمان های مربوط به حقوق زنان مانند (سازمان امور زنان و خانواده )هیچ اقدام و حرکتی برای پیشگیری و کاهش این معضل انجام نمیدهند ؟
اینگونه است که آمار خودکشی در زنان دو برابر مردان است !
آمارها میگویند خودکشی در زنان ایرانی بین گروه سنی ۲۰ تا ۲۹ و بعد از آن ۱۰ تا ۱۹ سال تعداد بیشتری نسبت به سایر رده های سنی و نیز در مقایسه با مردان جامعه است. و باز آمارها میگویند که درصد بالائی از خودکشی های موفق زنان به صورت خودسوزی بوده است این بدان معنی است که یک زن به چنان نقطه ی غیر قابل تحملی رسیده است که دست به خودسوزی میزنند.
ما فعالین دفاع از حقوق زنان خواستار برابری و عدم تبعیض جنسیتی هستیم و با یادآوری مواد 1 و 2 اعلامیه جهانی حقوق بشر (برابری و عدم تبعیض) ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر (حق حیات و امنیت زندگی) و نیز ماده 25 همین اعلامیه که برخورداری از استانداردهای قابل قبول زندگی و نیز حمایت اجتماعی را حق هر انسانی میداند به مسئولان، قانونگذارن و متولیان دولت جمهوری اسلامی ایران هشدار می دهیم که:
خودکشی را، تنها راه حل رفع مشکلات زنان نکنید!!!
1044
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق زنان
