کودک و نوجوان، قربانی بی قانونی در جمهوری اسلامی ایران

حمایت از حقوق کودک!!!؟ واژه ای غریب، که در قوانین دولت جمهوری اسلامی ایران هرگز نگنجیده است. زیرا که اگر قاعده و نظمی وجود داشت، هیچگاه نامادری جرات نداشت با چکش دندان کودکی را بشکند، یا با چسب حرارتی لب دخترک را بچسباند یا اگر واقعا فرهنگ احترام به کودک وجود داشت پدر به خودش اجازه نمیداد که برای زورگویی به همسرش با قمه به دختر معلول خود آسیب برساند.

کودک آزاری تداوم جریانی از آسیب اجتماعی ست که با قوانین و عرف شدت می یابد. زیرا که پدر و مادرها با همین فرهنگ خشونت، عرف، شرع و اینگونه قوانین بزرگ شده اند.

در طی دو سال گذشته، انواع کودک آزاری ها در ایران اتفاق افتاد:

تجاوز و قتل ستایش قریشی توسط پسر 16 ساله، مرگ امیرطاها 6ساله به دلیل ضرب و شتم پدر، قتل نگار دو و نیم ساله به دلیل آزار و اذیت پدر، قتل ستایش 6 ساله در مهریز توسط مردی 34 ساله، مرگ مغزی و فوت رقیه 5 ساله در مشهد توسط ناپدری که دارای سابقه کودک آزاری بوده، قتل آتنا دختر بچه 7ساله پارس آبادی، کیمیای 7 ساله که توسط ناپدریش بیش از 70 بار به او تجاوز شد، و اکنون شکنجه 3 کودک توسط نامادری و با کمک پدر کودکان که به طرز جنون آوری شکنجه می شدند و از همه بدتر که نامادری او با قید وثیقه آزاد شده، و نگاری که 17 ساله و معلول است و توسط پدر خودش با قمه شکنجه می شد و برادر نگار که آثار شکنجه روی بدنش مانده است و هزاران کودک آزاری دیگر که رسانه ای نشده اند

این آمار نشاندهنده ضعف فرهنگی و عدم شناخت حقوق انسانی کودکان است و عملا عدم قانون حمایتی کودکان و سپردن قیمومیت فرزند فقط به پدران در قوانین است.

آیا مجازات این پدران و مادران و قاتلین و متجاوزین پاک کردن صورت مسئله کودک ازاری نیست ؟

دولت جمهوری اسلامی ایران بیشتر از آنکه به کنوانسیون حقوق کودک (که از امضا کنندگان آن است) بها دهد، با آموزش قوانین شرعی و عرفی به شیوع این بیماری می پردازد تا عملا خشونت، کودک آزاری و جنایت، جواب پرورش و آموزش انسانی کودکان باشد.  

عوامل جرم کیست؟ یا چیست؟

با نگاهی سطحی بدون کارشناسی متوجه میشویم که: منع آشنایی کودکان با قوانین ذاتی و شهروندی خودشان در کتاب های درسی (عدم آگاهی عمومی از منشور حقوق بشر) ، رواج ایدولوژی مذهبی که به مغز شویی کودکان منجر میشود (نگاه فقط سیاسی بدون توجه به شناخت روان و جامعه) ، فقدان تربیت انسانی به کودکان (عدم آشنائی به مهربانی و محبت) ، حاکمیت فقر که منجر به تباه شدن حق امنیت زندگی کودکان میشود (عدم عدالت اجتماعی و توجه فقط به ژن های برتر!!!؟) ، سانسور خبری از کودک آزاری (آمار واقعی را در اختیار مردم قرار نداده و با ادامه پنهان کاری میزان آگاهی را در جامعه پائین می آورند) و …

کودک آزاری یک پدیده و جرم اجتماعی و دولتی پنهان است .

ما فعالین دفاع از حقوق کودک و نوجوان با اتکا به کنوانسیون حقوق کودک و به خصوص ماده 19 این کنوانسیون(حمایت کودکان در برابر سوء استفاده وممنوعیت رفتار خشن با کودکان)از نهادهای بین المللی حمایت از حقوق کودکان و به ویژه سازمان یونیسف میخواهیم که در خصوص قانون حمایت از کودکان  در ایران اقدامات لازم را به عمل آورند و همچنین ما خواستار اجرای بدون قید و شرط کنوانسیون حقوق کودک در ایران هستیم.

 998

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران  

کمیته دفاع از حقوق کودک و نوجوان