مراکز علمی و دانشگاه ها را در یابیم
باید بپذیریم یکی از مسیرهای پیشرفت کشورمان سرمایه گذاری در مراکز علمی و دانشجویان است و میزان بودجه اختصاص یافته به این مشکل بزرگ امروز جامعه، نیازمند توجه و اهمیت بیشتری است.
بر اساس لایحه تنظیمی و تقدیمی دولت برای سال 97، بودجه مراکز علمی و دانشگاهها نسبت به بودجه سال96 رشدی نزدیک به 27/13 درصد را داراست، همچنین میزان رشد در برخی از مراکز علمی و دانشگاههای بزرگ از 12 تا 16درصد و در دانشگاههای کوچک نیز به بیش از20درصد رسیده است که این میزان در مقایسه با دانشگاههای بین‌المللی و منطقه، بسیار اندک است اما میتوان در این برهه از زمان آن را دریچه ای دانست رو به آگاهی های علمی بیشتر، افزایش تخقیقات، گسترش و بهبود کیفیت نیاز های دانشجوئی و بویژه تامین نیازهای علمی دانشجویان رشته پزشکی، تا بتوان از نتایج آن در مورد رفاه و سلامت جامعه مخصوصا در مناظق محروم بهره گرفت.
چندی پیش دکتر سیدعلی حسینی رئیس امور هیات علمی و جذب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در مراسم روز پزشک عنوان کرد: با توجه به توسعه رشته های تخصصی، فوق تخصصی و افزایش مقاطع دکترا دانشگاههای علوم پزشکی در سطح کشور افزون بر 8 هزار عضو هیات علمی کمبود دارند.
یکی دیگر از معضل‌های جدی دانشگاههای علوم پزشکی بمنظورآموزش دانشجویان این رشته، در بخش تشریح و نیاز های آن است، اینگونه مشکلات دانشجوئی زمانی بیشتر جلوه خواهد کرد که بدانیم تعداد دانشگاهها و دانشکده های علوم پزشکی کشور 65 مورد و تعداد دانشجو در مقاطع تخصصی، فوق تخصصی ویا دوره تکمیلی تخصصی (فلوشیب بالینی) فراتر از200 هزار نفر است.
گفتنی است بر اساس تجربه های پیشین در مواردی نیز دولت بودجه این مراکز را تصویب می‌کند اما با توجه سیاست های غلط مسئولین در جمهوری اسلامی، و هزینه هایی که در جای جای جهان مانند لبنان، فلسطین، سوریه، عراق، یمن و …مورد نیاز است!
متاسفانه تخصیص بودجه از سوی سازمان بودجه انجام نمی شود و این خود یک چالش و مشکل بزرگ جامعه ایران در هر بخش است.
یاد آور میشویم کلیه موارد فوق تنها در حوزه دانشجویان رشته پزشکی است و تجمعات دانشجوئی سراسر کشورهمچنان پیرامون درخواست های مختلفشان از جمله تبعیض جنسیتی، شهریه های کلان تحمیلی، ماشینی شدن پروسه انتخاب واحد، عدم ظرفیت واحدهای درسی ارائه شده برای دانشجویان متقاضی، بیکاری، استثمار، عدم امنیت، عدالت، آزادی بیان، تبعیض طبقاتی، گزینش جنسیتی، پولی‌سازی آموزش عمومی، ایجاد فضای امنیتی و بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی ادامه دارد و در کنارآن :
تحقیر، سرکوب، ضرب و شتم، بازداشت و در بهترین گزینه عدم توجه نیز ادامه دارد.
ما ضمن درخواست آزادی بدون قید و شرط و فوری دانشجویان بازداشتی در تجمعات 16 آذر، با توجه به نیاز ها و کمبود های مختلف دانشجویان در کلیه مقاطع علمی، آموزشی و دانشگاهی خواستار تامین امکانات آنان بوده و اعلام میداریم که مطالبات دانشجوئی باید در راس برنامه های وزارت آموزش عالی و دولت قرار گیرد با توجه به اینکه اکثر روستا ها و حتی شهرستان های کوچک نیز از کمبود پزشک عمومی و متخصص رنج می برند.
933
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو
