ازمهمترین اهداف دولت جمهوری اسلامی ایران:
اعدام، شکنجه های جسمی، روحی و روانی از بازرگان تا روحانی
هدف بازگشت به گذشته وبازخوانی حقوق از دست رفته یک ملت طی سالهای متمادی نیست چرا که طشت رسوائی این بیداد با صدور اینگونه احکام ضد بشری، بارها از بام تاریخ دولتمردان جمهوری اسلامی ایران به زیر افتاده است.
سیاست پیشه گانی که با اعتقاد به تقیه، اهدافشان بر فریب، دروغ، پنهان‌کاری، تعلل، سوءمدیریت و ناکارآمدی استوار است وحاصلش آسیب، محرومیت، رنج، فقر، بازداشت، زندان و شکنجه است برای یک ملت باورمند به تدبیر در ادارۀ کشور و امیدوار به آینده ای مبهم که ترسیم می شود.
شکنجه و اعدام: روندی که از بام مدرسه علوی آغاز و در دهه های۶۰ ۷۰، ۸۰، و۹۰ تکرار شد تا کشتار جوانان برومندی همچون فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان که ده سال است تربتشان را پنهان می کنند و خانواده هایشان را با این انتظار و حسرت آزار می دهند،
همانند مادرسهراب، ندا، ستار بهشتی، پویا بختیاری، زینب جلالیان، نرگس محمدی، آرش صادقی، آتنا دائمی، سکینه پروانه، علیرضا گلی پور، سهیل عربی، حبیب الله لطیفی زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، و صدها شیرزن و دلیر مرد ایرانی اسیر در زندان های کشور که هر روز به بهانه ای تحت شکنجه قرار می گیرند و حتی از درمان بیماری های مسری و دردناکشان محرومند.
فرزاد، که در میان آن پنج اسم، بپاس نامه‌هایش بیشتر می‌درخشید، یکی از آنانکه رفتند و نیامدند، به پیگیری درمان برادرش به تهران آمده بود وبرنگشت، فرزاد، زندانی بند ۲۰۹ اوین، از قاضی پرونده شنید: « وزارت اطلاعات خواستار اعدام شماست، باید آنها را راضی کنید».
هشدار که: این زمان اهداف مسئولان جمهوری اسلامی در شکنجه های جسمی وروحی زندانیان تاسرحد مرگ خلاصه می شود وبا استفاده از شیوع کرونا سعی درخاموش ساختن شمع وجودی آنان دارد، استناد می کنیم به : تن رنجور نرگس محمدی، جسم بیمار زینب جلالیان، روح آسیب دیده سکینه پروانه، آتنا دائمی و بیماری هایش، صبا کرد افشاری،آرش صادقی و صدها زندانی دیگر با انواع بیماری اما بدون درمان، علیرغم ورود و شیوع ویروس کرونا در زندان ها و بازداشتگاه های مختلف ایران.
زینب جلالیان، اوکه سال۱۳۸۶به اتهام خروج غیرقانونی از کشور، حکم اعدام وسپس حبس ابد گرفت، زنی مبارز با انبوهی از بیماریها: ناخنک چشم، نوسانات شدیدخونی، تب برفکی، عفونت های شدید کلیه و ریه، پوسیدگی و خرابی دندان ها توأ با درد و.. .اما محروم از هرگونه مداوا و انتقال مدام ازندانی به زندان دیگر تا خانواده نیز درجستجویش شهر به شهر آواره باشند زینب نیز بمانند فرزاد زیبا می نویسد :
این نظام ریاکار و دروغگوست، مرا دکتر نبرده‌اند اما برایم پرونده پزشکی درست کرده و در رسانه‌هایشان منتشر می کنند که زینب جلالیان را دکتر برده‌ایم، دروغی محض، این نظام از انسانیت بوئی نبرده، از تصاویر سال ۱۳۸۷سوٍء استفاده کردند تا سازمانهای حقوق بشری را بفریبند و اذهان عمومی را، من ۱۱سال است در زندان‌های جمهوری اسلامی به سر می‌برند بعنوان یک زندانی سیاسی از هیچ حق و حقوقی برخوردار نیستم، همیشه با دردهایم کنار آمده‌ام.
تلاش و کوشش فعالین و مدافعین حقوق بشر این نمایندگی در دفاع از زندانیان بیشماری است که برخلاف مواد ۵ و۶و۷و۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و در تضاد با اصول ۳۷ و۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در زندان های کشورمان تحت شدیدترین فشار ها و شکنجه های روحی و روانی قراردارند همراه با خطر ابتلا به بیماری های عفونی و ویروس های مختلف از جمله کووید ۱۹، از شما میخواهیم با ما همراه شوید تا پژواک شکنجه های جسمی ُ روحی آنان باشیم و عدم رسیدگی به زخم ها کهنه و ناشی از نقض حقوقشان، تا فریادی باشیم هرچه رساتر از عدم جدا سازی زندانیان سیاسی از بخش های آلوده و همجواری با سایر زندانیان مبتلا به کرونا در زندان های کشور، برای آزادی فوری آنان از اسارت های بی دلیل و اتهامات واهی.
۱۲۸۱
کانون دفاع از حقوق بشر درایران
نمایندگی کشورهای شرق آسیا
مادهٔ ۵اعلامیه جهانی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه، آزار و مجازات غیر انسانی، مادهٔ ۶:حق به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک فرد در برابر قانون، مادهٔ ۷: برابری همگان در برابر قانون و منع تبعیض، مادهٔ ۱۰: حق دسترسی برابر وکامل به دادگاه عادل و بیطرف و علنی
اصل ۳۷ قانون اساسی: هیچ‌کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی‌شود، مگر این که جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد. اصل ۳۸: هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطلاع ممنوع است. اجبار شخص به شهادت، اقرار یا سوگند، مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است و متخلف از این اصل طبق قانون مجازات می‌شود.
