روز جهانی کارگر بر پیروان سایر ادیان ایران که اجازۀ کار ندارند هم مبارک باد.
شهروندانی که با برچسب « اقلیت» از حقوق اولیه انسانی خویش محرومند، هموطنانی که به جرم باور وعقیده، سهمشان از کل جمعیت ایران به شکل قابل توجهی کم شده است، جمعیتی که حاضر به تغییر باور خود نشده‌اند ومحکومند به چشم پوشی از تمامی حقوق و امکانات شهروندی، هدف از گرامیداشت روز جهانی کارگر، حضور، مشارکت، بیان کاستی ها و مشکلات ناشی از کارهمراه با جلب توجه افکار عمومی نسبت به معضلاتی است که کارگران با آن دست به گریبانند اما وقتی حتی اجازه کارکردن نداشته باشیم؟؟؟.
اجرای سیاست‌های ضد ملی و ضد کارگری مقامات مسئول در دولت جمهوری اسلامی ایران، زندگی و معیشت میلیون‌ها کارگر و خانواده‌های آنان بویژه باورمندان بهائی در ایران را به خطر انداخته است، سیاست‌های تعدیل اقتصادی، حذف یارانه‌ها، خصوصی سازی و رشد اقتصاد انگلی، موجب تعطیلی بسیاری ازمراکز تولیدی شده و تولید صنعتی و کشاورزی را به سمت فعالیت‌های غیرمولد برده است.
متاسفانه کارگر ایرانی که اکثر شهروندان (از هر قوم و قبیله و با هر مسلک و مرام و باور) را در بر می گیرد همچنان پی گیر دستمزدی عادلانه، امنیت شغلی، محو قرارداد های موقت، حق تشکل و تجمع و در بسیاری از موارد دستمزد های معوقه و مطالبات اصلی خویشند.
حداقل دستمزد کارگران مثلا شهروند ایرانی (در حالی که خود دولتمردان خط فقر را زیر چهار ملیون و پانصدهزار تومان اعلام کرده اند) در سال۹۹ یکمیلیون و ۸۳۴ هزار تومان تعیین گردیده است، یعنی روزانه نزدیک به ۶۱هزار و۱۵۰تومان که با توجه به تورم موجود در کشور، بدون محاسبه اجاره بهای مسکن و سایر هزینه های جاری، حتی برای تغذیه روزانه یکنفر نیز بسنده نخواهد بود چه رسد به پیروان سایر ادیان ؟؟؟.
آیا هنوز زمان بازنگری و اصلاح قانون کار برای پیروان دیگر ادیان ایران نرسیده است؟.
جمع کثیری از شهروندان که پیرو سایر ادیان موجود در کشورند، پیوسته باید تابع ممنوعیت ها، محدودیت ها و باید نباید های بیشمار باشند، افرادی که همیشه زیر نظر قرار دارند و با تقابل نگاه شرعی و قانونی به چالش کشیده می شوند، شهروندانی مخاطرات و تهدیدات بسیار، زندگی هر روزشان را مختل ساخته است تا بدانجا که ترک دیار را برماندن ترجیح داده و آوارۀ سایر کشورها می شوند.
دیگر باوران ایران همانند دراویش، اهل سنت، اهل حق، بهاییان، منداییان و… در پرتو دولت جمهوری اسلامی ایران از گرفتن جواز کسب برای بعضی از مشاغل محرومند، استخدامشان در ادارات لشکری و کشوری غیر ممکن است حتی برای دریافت پاسبورت، شناسنامه و کارت ملی هم با مشکلات بسیار روبرو می شوند مگر با انکار هویت خویش و یا تغییر مذهب که نشانگر وجود تبعیضی است آشکار در دولت جمهوری اسلامی ایران و نقض حقوق شهروندی آنها.
بی‌توجهی به وضعیت معیشت کارگران، تعیین دستمزدی به میزان یک سوم خط فقر اعلام شده، نبود هرگونه سندیکا و تشکل مستقل، فقدان ایمنی درمحیط کار وعدم تجهیزات لازم ومناسب کار، تبعیضات اعمال شده در مورد اشتغال افراد، قراردادهای سفید امضا، اخراج های بی دلیل علیرغم سابقۀ کار طولانی و در نهایت نا دیده گرفتن اعتراضات و عدم پاسخگوئی مسئولین و کارفرمایان به کارگران، زندگی آنان راکه مهم‌ترین سرمایه ملی وموثر‌ترین نیروی تولید کننده درکشورهستند، با دشواری‌های بی‌سابقه ای روبروکرده است.
فعالین کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان با استناد به اهداف مندرج در سند۲۰۳۰ یونسکو مثل هدف ٣ که تضمین زندگی توام با سلامت را دنبال میکند، هدف ۸ که به ترویج رشد اقتصادی می پردازد و یا هدف ۱۶که ترویج جوامع صلح طلب را خواهان است علاوه بر محکوم دانستن جمهوری اسلامی ایران نسبت به نادیده گرفتن حق عدم تبعیض، حق امنیت اجتماعی وحق امنیت کارقید شده در مواد ۲، ۲۲ و ۲۳ منشور جهانی حقوق بشر بار دیگر اعلام میدارند تا جهانیان بدانند در قرن ۲۱ و در زیر چتر قوانین حمایتی ایران:
۷۰ درصد کارگران ایران زیر خط فقر مطلق زندگی می‌کنند و:
پیروان سایر ادیان، حق کار کردن در مهد کودک ها را ندارند، زرتشتیان، یهودیان و مسیحیان که در قانون اساسی کشور به رسمیت شناخته شده اند از داشتن سمت‌های عالی دولتی محرومند و بهائیان نیزحق اشتغال در «مشاغل درآمدزای بالا» در «صنوف حسّاس»، مانند جرائد، جواهرسازی، عکاسی، کامپیوتر، در صنایع غذائی و در رابطه با اینترنت را ندارند .
چه کسی پاسخگوست؟ آیا اینگونه قوانین تبعیض آمیز صراحتاً ضد قوانین داخلی کشور بخصوص بند ۹ از اصل ۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر«رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمینه‌های مادی و معنوی»نیست؟.
1269
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق پیروان ادیان
