کام تلخ کودکان معلول درکشور؛ تنها با شُعار «معلولیت محدودیت نیست»؛ شیرین نمی شود.
معلولیت کودکان از هر نوع که باشد سبب کم توانی و کاهش استقلال آنها در امور شخصی و اجتماعی می شود که با حمایت خانواده، جامعه، دولت و تامین تسهیلات ویژه ی آموزشی می توان سبب شناسایی استعدادهای این کودکان و نوجوانان شده و آنان را به جامعه و منزلت انسانی خود بازگرداند زیرا ماده اول قانون حمایت از معلولان، دولت راموظف میکند تامین حقوق معلولان اجرا شود و دراین زمینه کلیه وزارت‌خانه‌ها، سازمان‌ها، موسسات و شرکت‌های دولتی هم باید دسترسی افراد دارای معلولیت را به خدمات اجتماعی و عمومی فراهم سازند، همچنین افراد دارای معلولیت باید تحت پوشش بیمه درمانی و بیمه تکمیلی قرار گرفته و سه درصد استخدام‌ها دردستگاه‌های مصرف‌کننده بودجه عمومی کشور نیز باید به اینگونه افراد اختصاص داشته باشد.
لطفا توجه فرمائید: سازمان بهزیستی جمهوری اسلامی ایران اعلام میکند که۱۰درصد جامعه ایران بامعلولیت درگیرند؛ از سوی دیگر آمار افراد با معلولیت های شدید را نیز۳ میلیون نفر ذکر می نماید؛ یاد آور می شویم که بودجه تخصیصی سازمان بهزیستی کشور در سال جاری (۱۳۹۹) هم تنها قادر به پوشش۲۰ در صد از جامعه معلولان می باشد، اکنون بنابر آنچه گفته شد و آمار اعلام شده وضعیت معلولین باز مانده از حمایت بهزیستی نا مشخص است و این در حالیست که گسترش فقر امان مردم را بریده و پرده انسانیت را دریده است.
آقای محمد نوری، مدیر دفتر « فرهنگ معلولین » می گوید: در برخی مناطق ایران «معلولین را در کوه می‌گذارند و عقاب‌ها می‌برند یا گرگ آنها را می‌خورد.»، وی در طول مصاحبه ای که به مناسبت «روز جهانی معلولان» داشته است می گوید:
« گزارش اینها را ما داریم و بهزیستی هم دارد».
کودکانی که متاسفانه و بنا بر معلولیت جسمی و ذهنی خود از شرایط معمول و امکانات طبیعی همانند مهر خانواده و یا اجتماع محروم مانده و حس خجالت و احساس گناه نیز خانواده این کودکان را دربر گرفته است، کودکانی که مادرانشان تحت فشارهای روانی بیشتری قرار می گیرند و می باید مورد حمایت ویژه باشند که با توجه به کمبود بودجه و فقدان حمایت دولتی هیچ گاه به این معظل اجتماعی پرداخته نشده و نخواهد شد و نگاه حامیان حقوق بشر و بالاخص حامیان کودکان و نوجوانان متوجه کودکان معلول کشور است که با توجه به وضعیت رقت بار زندگی حقوقشان نادیده گرفته شده است و متاسفانه درمناطق فقیر و حاشیه نشین کشور، بار عظیمی را بر دوش خانواده های دارای فزندان معلول میگذارد.
شرایطی که زائیده بی عدالتی و بی توجهی مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران است.
ما اعلام می کنیم که: تمام کودکان، از جمله کودکان_معلول و استثنایی حق دارند که از نیازهای اساسی که برای بقا و امنیت و آسایش آنها لازم است بهره مند باشند؛ یعنی حقوقی که به آنها امکان می دهد تا حد توانایی خود به رشد جسمی و ذهنی رسیده و با توجه به سن و میزان رشد عقلی خود به عنوان عضوی از جامعه عمل نموده به یک شهروند مسئول و علاقمند به امور جامعه تبدیل شوند، یکی از بندهای کنواسیون حقوق افراد دارای معلولیت که دولت جمهوری اسلامی ایران از سال ۸۸ بدان پیوسته است، سهولت امکان آموزش فراگیر کودکان دارای معلولیت در کنار دیگر کودکان است این در حالی که فقط ۱۰ درصد کودکان معلول در ایران در مدارس ثبت نام شده‌اند.
ما اعلام می کنیم که: دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است بر اساس ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشرکه خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی را حق همۀاعضای یک جامعه میداند؛ با استناد به ماده های۲۳، ۲۴ و ۲۷ از کنوانسیون حقوق کودک که متعهد به اجرای آنست و همچنین با در نظر گرفتن حمایت های مطرح شده در اهداف ۱ و ۳ از سند۲۰۳۰ یونسکو که بر فقر زدایی و ایجاد امنیت و ثبات در سایه تضمین زندگی سالم و پایان دادن به گرسنگی و دستیابی به امنیت غذایی ذکر شده است؛ باید موانع و مشکلات موجود در رابطه با رشد جسمی و ذهنی این کودکان را برطرف نموده و امکانات و تسهیلات زیستن در بهترین شرایط ممکن را برای آنان فراهم سازد.
1262
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع ازحقوق کودک و نوجوان
