خودکشی شدن و شکنجه تا حد مرگ: شیوۀ جدید  نقض حقوق زندانیان درایران

روندی که بازداشتگاه ها و زندان ها را به قتل‌گاه منتقدین تبدیل کرده است

 بعد از  انتشار اخبار مربوط به کشته شدن چندتن از بازداشت شده گان دی ماه سال جاری و نیز مرگ دکتر سیدامامی استاد دانشگاه  و پژوهشگر محیط زیست در دوران بازداشت موقت، خبر درگذشت یکی از دراویش بازداشتی بنام «محمد راجی» در دوره‌ بازجویی، انتشار خبر مرگ طالب بساطی وند دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه ایلام، فاجعه‌ای است که نشان می‌دهد بازداشتگاه‌ها از کنترل خارج شده‌اند.

آقای بسطامی وند پس از آنکه در تظاهرات دی ماه بازداشت و با قرار وثیقه موقتا آزاد شد، محددا ۲۹ بهمن ماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد گردیده و پس از ۸ روز در زیر شکنجه جان باخت.

بر اساس کلیه موازین قانونیو حقوق شهروندی تمامی زندانیان اعم از زندانیان عادی یا سیاسی، بعنوان  یک انسان تمام حقوق مطرح شده در قانون را دارا می باشند، چه در بیمارستان، چه در بازداشتگاه و یا درزندان درگذشته باشند یک بازداشتی به شمار می‌روند که مسئولیت حفاظت از جانشان بر عهدۀ متولیان مربوطه و درنهایت نظام جمهوری اسلامیست. درگواهی فوت آقای بساطی آمده است:وی به دلیل “ترومای مغزی” (ضربه‌ای که سبب آسیب جدی بر جمجمه و مغز می شود ) در گذشته است، خانواده این زندانی نیز همانند سایر خانواده های جانباختگان اخیر از سوی نیروهای امنیتی تحت فشارند تا با رسانه‌ها مصاحبه نکنند.

مروری کوتاه بر آنچه که طی سال های اخیر بر مبارزین و فعالان سیاسی رفته است  تصویر تکان دهنده ای را نشان میدهد که حاکی از استیلای ماموران اطلاعاتی بر روندرسیدگی به پرونده ها، وضعیت نابسامان دستگاه قضایی و مصونیت از مجازات افرادی است که هرگز در برابر آنچه بر زندانیان رفته است پاسخگو نبوده اند وتا کنون نه تنها هیچ مقامی در مورد اتفاقاتی که منجر به مرگ زندانیان می شود مسئول شناخته نشده است بلکه به وضوح می توان دید که دستگاه های اطلاعاتی – امنیتی و دستگاه قضایی همه امکانات خود را برای برعکس جلوه دادن حقایق به کار بسته اند و از شیوه های گوناگون برای مصون داشتن خاطیان از مجازات استفاده کرده اند، از جمله اعلام خبر خودکشی زندانی بازداشت شده، گفتنی است حتی خبر خودکشیِ سعید امامی از مأمورین بلند پایه وزارت اطلاعات را هنوز هیچکس باور نکرده است، حتی همکاران او.

سید امامی دومین شهروند ایرانی کانادایی است که در زندان‌های ایران جانش را از دست می‌دهد. در سال ۱۳۸۲ نیز زهرا کاظمی عکاس خبرنگار ایرانی کانادایی در زندان اوین “بر اثر اصابت جسم سخت” به سرش کشته شد.

اعلام تدریجی کشته‌شدگان شیوه دیگریست برای پنهان داشتن شکنجهٔ دراویش بهنگام بازجویی، بی‌خبری از سرنوشت شماری از دراویش،جو امنیتی حاکم بر بیمارستان‌هایی که برخی دراویش مجروح در آنها بستری اند و عدم پاسخگوئی مسئولا به خانواده ها روندی است که همچنان در مورد دراویش اعمال می شود و این درحالیست که پیکریکی از دراویش گنابادی به نام محمد راجی که”بر اثر ضربات حین بازجویی”کشته است بدون اطلاع خانواده و بطور شبانه توسط ماموران اطلاعاتی امنیتی دفن می شود.

یاد آوری ماده 5-  اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ کس را نمی توان شکنجه کرد یا مورد عقوبت یا روش وحشیانه و غیر انسانی یا اهانت آمیز قرار داد.

و ماده 7- همه افراد در پیشگاه قانون یکسانند و حق دارند که بی هیچ تفاوت از پشتیبانی قانون بطور برابر استفاده کنند. و ماده 9- هیچ کس را نمی توان خودسرانه بازداشت کرد یا زندانی ساخت یا تبعید نمود.

978

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

نمایندگی اندونزی