اطلاعیه شماره 960 نمایندگی اتریش در خصوص نداشتن احساس مسئولیت و وجدان کاری
مدیریت بحران، بودجه دارد، اما احساس مسئولیت و وجدان کاری ندارد.
پس از بارش برف اخیر بهمن ماه در اغلب شهرهای مختلف ایران از جمله تهران، بیشتر مسیرها بسته شد، پروازهای وردی و خروجی کنسل گردید، فرودگاه‌های بین‌المللی پایتخت تعطیل گشت، مدارس، ادرات، دفاتر خصوصی و حتی دولتی در بسیاری از مناطق با تعطیلات چند روزه روبرو شدند، بسیاری از مردم به همراه وسائل تقلیه ساعت‌ها در میان برف و سرما گیر کردند و در نهایت خبر این ناکارآمدی و عدم مسئولیت پذیری دولتمردان و بویژه سازمان مدیریت بحران کشور سرتیتر تمامی رسانه‌های خارجی شد زیرا:
بازهم مدیران، کارشناسان، مسئولان، صاحب نظران و مدیریت بحران ما«غافلگیر» شدند!.
که اینگونه نارسائی ها امری تازه نیست بلکه در همۀ بحران های کشور این بی کفایتی و ناکار آمدی مدیران بحران، برغم برخورداری از بودجه تخصیصی نمایان است و هیچگاه مشخص و معلوم نگردیده که این بودجه کلان در کدام بخش از امور کشور هزینه میگردد.
عدم مدیریت در همه زمینه ها: تخریب ساختمان پلاسکو، جدی نگرفتن حریق در ساعات اولیه و امداد و نجات مردم از میان شعله های ملتهب آتش، عدم استفاده از تجهیزات کافی برای اطفای حریق و … انفجار معدن زغال سنگ آزادشهر در استان گلستان که طی آن حد اقل۴۳ معدنچی جان باختند و بسیاری مجروح و معلول، و در نهایت با اعلام۳ روز عزای عمومی در استان گلستان، به ورطه فراموشی سپرده شد.
در حالی زلزله کرمانشاه فراموش شده است، که مشکلات همچنان پابرجاست، آمار کودکان جانباخته در اثر سرما و کمبود امکانات هر روز در حال افزایش است، عدم سرپناه و تجهیزات گرمایشی بوضوح قابل مشاهده می باشد، به مستأجران مناطق زلزله‌زده استان کرمانشاه کانکس تعلق نمی‌گیرد تا در جست‌وجوی سرپناه مجبور به کوچ از شهرهای خود شوند، و شکفته که آقای باباخانی مسئول مداخله در بحران دانشگاه علوم پزشکی در شهرستان سرپلذهاب می گوید: نیاز اصلی مردم در شرایط کنونی حضور یک روانپزشک در منطقه است اما با توجه به اینکه مردم در هنگام مراجعه باید ویزیت پرداخت کنند! تمایلی به مراجعه ندارند.
ما ضمن تاکید بر مواد 25و 28 اعلامیه جهانی حقوق بشر خواستار رسیدگی دقیق و کافی به آسیب دیده گان و خانوادۀ آنان در کلیه امور و همچنین تامین نیاز هایشان اعم از بهداشت، درمان، اسکان، آموزش و… میباشیم.
960
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
نمایندگی اتریش
مادهٔ 25: هر کس حق دارد که سطح زندگانی و سلامتی و رفاه خود و خانواده‌اش را از حیث خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی تأمین کند و همچنین حق دارد که در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضاء، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگری که بعلل خارج از اردهٔ انسان وسائل امرار معاش از دست رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
مادهٔ 28: هر کس حق دارد برقراری نظمی را بخواهد که از لحاظ اجتماعی و بین‌المللی حقوق و آزادی‌هائی را که در این اعلامیه ذکر گردیده است تأمین کند و آنها را بمورد عمل بگذارد.
